وصيت نامه دكتر شريعتي 10 ص - word (..docx) - اقتصاد -

قسمتی از متن :

1

‏وصیت نامه دکتر علی شریعتی

‏پس از بر طرف شدن موانع خروج از کشور به قصد حج خود را ‏آماده کرد و به عنوان یک مسلمان وصیت خود را نوشت. زمستان سال 1348« امروز دوشنبه ‏سیزدهم بهمن ماه پس از یک هفته رنج بیهوده و دیدار چهره های بیهوده تر شخصیتهای ‏مدرج، گذرنامه را گرفتم و برای چهارشنبه جا رزرو کردم که گفتند چهار بعد از ظهر در ‏فرودگاه حاضر شوید که هشت بعد از ظهر احتمال پرواز هست (نشانه‏ ‏ای از تحمیل مدرنیزم ‏قرن بیستم بر گروهی که به قرن بوق تعلق دارند‏).

‏گر چه هنوز تا مرز احتمالات ‏ارضی و سماوی فراوان است اما به حکم ظاهر امور، عازم سفرم و به حکم شرع، در این سفر ‏باید وصیت کنم.

‏وصیت یک معلم که از هیجده سالگی تا امروز که در سی و پنج سالگی ‏است، جز تعلیم کاری نکرده و جز رنج چیزی نیندوخته است چه خواهد بود؟ جز این که همه ‏قرضهایم را از اشخاص و از بانکها با نهایت سخاوت و بی دریغی، تماما واگذار میکنم به ‏همسرم که از حقوقم (اگر پس از فوت قطع نکردند‏)‏ و حقوقش و فروش کتابهایم و ‏نوشتههایم و آن چه دارم و ندارم بپردازد؛ که چون خود میداند، صورت ریزَش ضرورتی ‏ندارد.

‏همه امیدم به "احسان" است در درجه اول، و به دو دخترم در درجه دوم. و ‏این که این دو را در درجه دوم آوردم، نه به خاطر دختر بودن آنها و امل بودن من است ‏ــ به خاطر آن است که در شرایط کنونی جامعه ما، دختر شانس آدم حسابی شدنش بسیار کم ‏است، که دو راه بیشتر ندارد و به تعبیر درست؛ دو بیراهه:

‏یکی؛ همچون کلاغ ِ شوم ‏در خانه ماندن و به قار قار کردنهای زشت و نفرت بار، احمقانه زیستن که یعنی زن ‏نجیب متدین. و یا تمام شخصیت انسانی و ایدهآل و معنویش در ماتحتش جمع شدن، و تمام ‏ارزشهای متعالیش در اسافل اعضایش خلاصه شدن و عروسکی برای بازی ابلهها و یا ‏کالایی برای کسبه مدرن و خلاصه دستگاهی برای مصرف کالاهای سرمایهداری فرنگ شدن که ‏یعنی زن روشنفکر متجدد. و این هر دو یکی است. گرچه دو وجهه متناقض ِ هم، اما وقتی ‏از انسان بودن خارج شود، دیگر چه فرقی دارد که یک جغد باشد یا یک چُغوک ، یک آفتابه ‏شود یا یک کاغذ مستراح؟ مستراح شرقی گردد یا مستراح فرنگی؟ و آنگاه در برابر این ‏تنها دو بیراههای که پیش پای دختران است سرنوشت دخترانی که از پدر محرومند تا چه ‏حد میتواند معجزآسا و زمانه شکن باشد؟ و کودکی تنها، در این تند موج ِ این سیل ‏کثیفی

2

‏که چنین پر قدرت به سراشیب باتلاق فرو میرود تا کجا میتواند بر خلاف جریان ‏شنا کند و مسیری دیگر را برگزیند؟

1. ‏به لهجه خراسانی یعنی گنجشک

‏گر چه امیدوار هستم؛ که گاه در روحهای خارقالعاده ‏چنین اعجازی سر زده است. پروین اعتصامی از همین دبیرستانهای دخترانه بیرون آمده، و ‏مهندس بازرگان از همین دانشگاهها و دکتر سحابی از میان همین فرنگ رفتهها و مصدق ‏از میان همین "دوله" ها و "سلطنه" های "صلصال کالفخار من حماء مسنون"، و "اینشتین" ‏از همین نژاد پلید و "شوایتزر" از همین اروپای قسی آدمخوار و "لومومبا" از همین ‏نژاد برده و "مهراوه" پاک از همین نجسهای هند و پدرم از همین مدرسههای آخوند ریزو ... ‏به هر حال "آدم" از لجن و "ابراهیم" از "آزر" بت تراش و "محمد" از خاندان ‏بتخانه دار ، به دل من امید میدهند که حسابهای علمی مغز را نادیده انگارد و به سر ‏نوشت کودکانم در این لجنزار بت پرستی و بت تراشی که همه پرده دار بت خانه میپرورد ‏امیدوار باشم.

‏دوست میداشتم که "احسان" متفکر، معنوی، پراحساس، متواضع، ‏مغرور و مستقل بار آید. خیلی میترسم از پوکی و پوچی موج نویها و ارزان فروشی و ‏حرص و نوکر مآبی این خواجه تاشان نسل جوان معاصر؛ و عقدهها و حسدها و باد و ‏بروتها ی بیخودی ِ این روشنفکران سیاسی. که تا نیمههای شب منزل رفقا یا پشت میز ‏آبجو فروشیها، از کسانی که به هر حال کاری میکنند بد میگویند و آنها را با فیدل ‏کاسترو مائوتسه تونگ و چه گوارا میسنجند و طبعا محکوم میکنند، و پس از هفت هشت ‏ساعت در گوشیهای انقلابی و کارتند[؟] و عقده گشاییهای سیاسی با دلی پر از رضایت ‏از خوب تحلیل کردن ِ قضایای اجتماعی که قرن حاضر با آن در گیر است و طرح درستِ ‏مسایل ــ آنچنان که به عقل هیچکس دیگر نمیرسد ــ به منزل برمیگردند و با حالتی ‏شبیه به چه گوارا و در قالبی شبیه لنین زیر کرسی میخوابند.

‏و نیز میترسم از ‏این فضلای افواهالرجالی شود:

‏از روی مجلات ماهیانه، اگزیستانسیالیست و ‏مارکسیست و غیره شود.

‏و از روی اخبار خارجی رادیو و روزنامه، مفسر سیاسی،

‏و ‏از روی فیلمهای دوبله شده به فارسی، امروزی و اروپایی،

تصاویری از چند صفحه نخست فایل :

توجه فرمایید بدلیل تهیه ی تصویر با نرم افزار های خارجی متن نمایش داده شده در تصاویر ممکن است دارای اشکالاتی در نمایش برخی حروف باشد که در فایل اصلی بدون مشکل است