آویشن باغی 24 ص - word (..doc) - اقتصاد -

قسمتی از متن :

1

‏آویشن باغی

‏مقدمه

‏آویشن باغی یکی از قدیمی ترین گیاهان دارویی و ادویه ای است .‏«‏ تیموس‏»‏ کلمه ای است یونانی و به معنای شجاع می باشد. این گیاه را نماد شجاعت‏ می دانسته اند. به طوری که در تاریخ آمده است ، زنان یوتان باستان این گیاه را به لباس‏ شوهرانشان که عازم جنگ بودند می دوختند. آنها معتقد بودند که آویشن سبب شجاعت و در نتیجه پیروزی آنها در جنگ می شود. ‏آویشن باغی‏ از قرن شانزدهم رسماً به عنوان یک گیاه دارویی معرفی شد. در تمام فارماکوپه های معتبر از پیکر رویشی آویشن‏ به عنوان داور یاد شده و خواص درمانی آن مورد تأکید قرار گرفته است.

‏اسانس آویشن باغی خاصیت ضد باکتریایی و ضدقارچی دارد. از این اسانس در صنایع داروسازی، صنایع غذایی ، ‏کنسروسازی و صنایع بهداشتی ‏و آرایشی‏ استفاده می شود.

‏مواد مؤثر‏ آویشن باغی خلط آور است و از آن برای معالجه سرفه استفاده می شود. از عصاره الکلی و تنتور تهیه شده از پیکر رویشی آویشن باغی‏ برای معالجه سرفه‏ و گلودرد استفاده می شود. در حال حاضر صنایع داروسازی تعدادی از کشورهای غربی از مواد مؤثر این گیاه داروهای متعددی ساخته و به بازار دارویی عرضه می کنند.

‏مهمترین این داروها‏ عبارتند از : کنپ ، برونشیکوم ، تیمیان کوراینا ، اسپکتون‏ و ...

‏آویشن باغی همه ساله در سطوح وسیعی در کشورهای اسپانیا‏ ، آلمان ، فرانسه ، پرتغال، آمریکا ، چک ، اسلواک ، مجارستان و شمال آفریقا کشت می شود.

‏مشخصات گیاه

‏آویشن گیاهی خشبی و چند ساله است. منشأ آن نواحی مدیترانه گزارش شده و در جنوب اروپا در سطوح وسیعی می روید. این گیاه در نواحی نیمه خشک زلاندنو مناطق‏ وسیعی را به وجود می آورد. جنس ‏«‏تیموس‏»‏ شامل گونه های متعددی است که از نظر تیپ‏ شیمیایی (کمیت و کیفیت مواد مؤثره) بسیار متفاوتند.

2

‏ریشه مستقیم ، کم و بیش چوبی و انشعاب های فراوانی دارد. ساقه مستقیم‏ و چهار گوش و ارتفاع آن متفاوت است و به شرایط اقلیمی‏ محل رویش بستگی دارد و بین 20‏ تا 50 سانتی متر می باشد.‏ پای ساقه چوبی است ، در حالی که قسمت های فوقانی آن سبز رنگ‏ است و انشعاب های فراوانی دارد. با گذشت سن گیاه ، بر تعداد انشعاب های ساقه اضافه‏ می شود و گیاه بسیار انبوه و پر پشت به نظر می رسد.

‏برگ ها کوچک ، متقابل و کم و بیش نیزه ای شکل و بدون نوک و بدون دمبرگ هستند.

‏برگ ها پوشیده از کرک های خاکستری ‏رنگ و حاوی اسانس است. گل ها کوچک ، نر ماده و به ‏رنگ های سفید ، صوری یا ارغوانی مشاهده می شوند. گل ها به صورت مجتمع‏ در قسمت فوقانی ساقه هایی که از بغل برگ ها خارج می شوند، روی چرخه هایی مجتمع‏ پدیدار‏ می شوند. کاسه گل دارای دو لبه کاملاً مشخص است. لبه بالایی دارای سه دندانه‏ کوتاه‏ و نسبتاً پهن‏ و لبه پایینی از دو دندانه بلند و باریک کاملاً مشخص ‏تشکیل شده است. کاسه‏ ‏گل پوشیده از کرک های غده ای حاوی اسانس است ، گلها از سال دوم رویش اواسط اردیبهشت ظاهر می شوند.

‏میوه فندقه به رنگ قهوه ای تیره و طول آن یک میلی متر است‏ . داخل میوه چهار بذر به رنگ قهوه ای ‏تیره وجود دارد. بذر آویشن بسیار ریز است . وزن هزار دانه ‏25/0 تا 28/0 گرم است.

‏پیکر رویشی آویشن از بوی مطبوعی برخوردار است که ناشی از وجود‏ اسانس می باشد. اسانس‏ در کرک های غده ای ساخته و ذخیره می شود. ‏اندام های‏ هوایی این ‏گیاه ( غیر از ساقه های چوبی) حاوی اسانس هستند. مقدار اسانس‏ در شرایط اقلیمی ‏مختلف متفاوت و بین 1 تا 5/2 درصد است. در پیکر رویشی‏ آویشن غیر از اسانس‏ ترکیباتی‏ مانند تانن (8 تا 10 درصد)‏ ، فلاو نوئید ، ساپونین و مواد تلخ وجود دارد.

‏اسانس آویشن مایعی زرد رنگ ‏، سبکتر از آب ، معطر ، قوی و تندمزه است. تاکنون‏ 38 ترکیب در اسانس این گیاه شناسایی شده است. ‏مهمترین ترکیبات‏ اسانس آویشن باغی یک ترکیب فنلی به نام ‏«‏ تیمول‏»‏ است، مقدار این ماده به شدت به شرای اقلیمی‏ محل رویش و نوع گیاه بستگی داشته و بین 20 تا 55‏ درصد است. از ترکیبات دیگر اسانس می توان از ‏«‏ کررواکرول‏»‏ ، ‏«‏ پاراسیمول‏»‏ ، ‏«‏ لینالول‏»‏ ، ‏«‏سینئول ‏»‏ و ... نام برد.

تصاویری از چند صفحه نخست فایل :

توجه فرمایید بدلیل تهیه ی تصویر با نرم افزار های خارجی متن نمایش داده شده در تصاویر ممکن است دارای اشکالاتی در نمایش برخی حروف باشد که در فایل اصلی بدون مشکل است