شما بازدید کنند محترم میتوانید با هزینه ی اندکی فایل (آموزش جایگاه داران ناحیه قوچان تابلو MSDS) را تهیه فرمایید.

قسمتی از متن :

2

‏آموزش جایگاه داران ناحیه قوچان

‏تابستان 1394

‏مثلث حريق

‏براى ايجاد آتش، وجود مثلث حريق (سوخت، حرارت و اکسيژن) ضرورى است. ‏چنانچه يکى از اين سه ضلع برداشته شود، آتش‌سوزى به‌خودى‌خود از بين مى‌رود. از بين‌بردن حرارت يا سردکردن حريق معمولاً با آب صورت مى‌گيرد که بسيار مؤثر و در عين ‌حال کم‌خرج است. به‌طور کلى براى اطفاءِ حريق، جامدات بهترين وسيله به‌شمار مى‌آيند.

‏براى از بين‌بردن ضلع سوخت بايد آن را از حريق جداکرد. بهترين کار آن است که مانع از رسيده هوا يا اکسيژن شويم. براى مثال، مواد سوختنى را که بر روى زمين پخش هستند و هنوز شعله‌ور نشده‌اند، يا در ظروف درباز مشتعل شده‌اند با کف شيميائى يا فيزيکى کاملاً مى‌پوشانند تا مانع از رسيدن هوا يا اکسيژن به آنها شوند. اين طريقه‏ٔ‏ خاموش‌کردن را بيشتر ‏”‏خفه‌کردن‏“ ‏گويند. ‏پودرهاى شيميائي، مايعات و گازهاى خاموش‌کننده که با فشار بر روى مواد مشتعل پاشيده مى‌شوند سنگين‌تر از هوا هستند و در واقع اکسيژن را دور مى‌کنند تا حريق خاموش شود. حتى اگر درصد اکسيژن هوا بر اثر اختلاط با گازهاى بى‌اثر از حد معينى کمتر شود، حريق به‌خودى‌خود خاموش مى‌شود. البته آنچه گفته شد جنبه‏ٔ‏ کلى دارد و در تمامى موارد، استفاده از آب يا کف‌ کارساز نيست. براى مثال، آتش‌سوزى‌هاى الکتريکى را با آب يا کف خاموش نمى‌کنند. در اين موارد ابتداء بايد جريان برق را قطع کرد، وگرنه خطر برق‌گرفتگى نيز اضافه مى‌شود. در انتشارات سازمان بين‌المللى دفاع غيرنظامي، روش‌هاى ديگرى به‌شرح زير به‌چشم مى‌خورد:

‏آتش بر اثر شعله به‌صورت آتش‌سوزى در مى‌آيد. پرتوافکنى شعله وحشت‌زا و عامل انتشار و توسعه‏ٔ‏ آتش‌سوزى است و در عين‌حال مانع دست‌يابى به کانون اصلى حريق و خاموش‌کردن آن مى‌شود. پس مثلث حريق درون دايره‏ٔ‏ شعله قرار مى‌گيرد. براى خاموش‌کردن حريق ابتداء بايد شعله را از بين برد و سپس با توجه به نوع آتش با شيوه‏ٔ‏ خاصى آتش‌سوزى را اطفاء کرد. چون از يک‌سو، شعله تظاهرات مرئى ‏اکسيداسيون گاز سوخت است و از ديگر سو، هر نوع ماده

2

‏ٔ‏ قابل احتراق حتى جامدات ابتداء به‌صورت گاز در مى‌آيد، لذا مى‌توان گفت که در اطفاءِ هرگونه آتش‌سوزى ابتداء بايد با آتش گاز (شعله) مبارزه کرد و براى اين مقابله، تجربيات ساليان دراز کشورهاى پيشرفته نشان داده است که هيچ وسيله‌اى بهتر از گرد ويژه‏ٔ‏ شيميائى نيست.

‏درجه‏ٔ‏ احتراق: درجه‏ٔ‏ حرارتى که لازم است تا احتراق حاصل شود و به آن درجه‏ٔ‏ حرارت سوخت گويند و به سه گروه به‌شرح زير تقسيم مى‌شود:

‏۱. ‏نقطه‏ٔ‏ اشتعال: کمترين درجه‏ٔ‏ حرارتى که يک جسم مى‌تواند آن‌قدر بخار اشتعال‌پذير متصاعد کند که با دريافت شعله، احتراق موقتى و کوتاه به‌وجود آورد و عمل احتراق ادامه يابد.

‏۲. ‏نقطه‏ٔ‏ آتش: کمترين درجه‏ٔ‏ حرارتى که يک ماده بايد دريافت کند تا با رسيدن منبع آتش‌زنه مشتعل شود و با دورکردن منبع آتش‌زنه، سوختن آن ادامه پيدا کند.

‏اختلاف بين ‏”‏نقطه‏ٔ‏ آتش‏“ ‏و ‏”‏نقطه‏ٔ‏ اشتعال‏“ ‏دراين است که درجه‏ٔ‏ حرارت مورد لزوم درنقطه‏ٔ‏ اشتعال فقط براى احتراق موقتى است، در صورتى‌که در نقطه‏ٔ‏ آتش، درجه‏ٔ‏ حرارت بايد آن‌قدر بالا باشد که احتراق ادام يابد. ‏بنابراين، حرارت نقطه‏ٔ‏ آتش کمى بالاتر از حرارت نقطه‏ٔ‏ اشتعال است.

‏۳. ‏درجه‏ٔ‏ حرارت خودسوزي: کمترين درجه‏ٔ‏ حرارت براى اينکه يک ماده‏ٔ‏ اشتعال‌پذير بدون احتياج به منبع آتش‌زنه ‏”‏به‌خودى ‌خود‏“ ‏مشتعل شود.

‏خاموش کننده‌های پودر و گاز

‏این نوع خاموش کننده‌ها خود به دو گروه تقسیم می شوند . الف ) کارتریج داخل ب ) کارتریج بیرون

‏الف ) کارتریج داخل‏ ‏: عامل فشار در این نوع خاموش کننده‌ها گاز CO‏۲‏ می‌باشد که در داخل یک سیلندر کوچک قرار دارد که این سیلندر زیر درپوش و در داخل سیلندر خاموش کننده قرار گرفته است، در موقع استفاده با فشار اهرم راه خروج گاز از داخل کارتریج باز و گاز، محتویات داخل سیلندر را تحت فشار قرار داده و به بیرون م راند .

تصاویری از چند صفحه نخست فایل :

توجه فرمایید بدلیل تهیه ی تصویر با نرم افزار های خارجی متن نمایش داده شده در تصاویر ممکن است دارای اشکالاتی در نمایش برخی حروف باشد که در فایل اصلی بدون مشکل است