خریدار گرامی شما میتوانید فایل (بافندگی) را ویرایش کنید.

بافندگی - word (..docx) - دانلود,تحقیق,بافندگی,دانلود

قسمتی از متن :

‏بافندگی

‏کلاه بافته شده با ‏میل بافندگی

‏بافندگی‏ یا ‏بافتنی‏ گونه‌ای از صنایع دستی است که با بافتن ‏نخ‏ و تبدیل آن به ‏پارچه‏ انجام می‌شود. در این گونه نخ‌ها بصورت حلقه‌هایی در هم تنیده می‌شوند. بافتندگی هم از طریق دست و هم ماشینی انجام می‌شود و سبک‌ها و مدل‌های گوناگونی دارد. این تفاوت در گونه نخ‌ها و همچنین ضخامت ‏میل بافندگی‏ است.

‏پیشینه بافندگی در ایران

‏کاوش‌ها و پژوهش‌های دانشمندان و پژوهشگران در صد ساله اخیر نشان داده است که ایرانیان از پیشتازانی بوده‌اند که به کار بافندگی پارچه پرداخته‌اند. حتا ساکنین ایران باستان در دوره دوم سنگ (یا به اصطلاح ‏عصر حجر ‏میانین) با فن پارچه‌بافی آشنا بوده‌اند. برای اثبات این واقعیت، بهترین گواه؛ سفال‌ها، نگین‌ها و مهره‌هایی‌اند که بیش از هشت هزار سال قبل از میلاد در ژرفای خاک‌های این مرز و بوم جا گرفته‌اند. پروفسور ‏کارلتون کن ‏که برای اداره کل باستان‌شناسی کار می‌کرد، ضمن کاوش‌هایی در سال‌های ‏۱۳۲۸‏ تا ‏۱۳۲۹ (۱۹۴۹‏ تا ‏۱۹۵۰) ‏در غاری موسوم به ‏غار کمربند ‏در نزدیکی دریای کاسپین، پارچه‌هایی به دست آورد که ثابت می‌کند اقوام ایرانی از همان آغاز غارنشینی، پشم گوسفند و بز را به‌صورت پارچه می‌بافتند. آزمایش‌هایی که با کربن ‏۱۴‏ بر روی پارچه‌ها انجام گرفت، نشان داد که قدمتشان به ‏۶۵۰۰‏ سال قبل از میلاد می‌رسد.

‏لنگرها و دوک‌هایی که طی سی سال اخیر در حفاری‌های مختلف به‌دست آمده گواه وجود کارگاه‌های بافندگی در ایران کهن است. باستان‌شناسانی چون پروفسور ‏گیرشمن ‏و دکتر ‏فیلیس اکرمن ‏تایید می‌کنند که عمر این دوک‌ها و لنگرها، با نخستین آثار سکونت انسان در ‏فلات ایران ‏مطابقت کامل دارد. در دوره تمدن ‏شوش (‏۴۵۰۰ ‏سال قبل از میلاد) فن پارچه‌بافی با توجه به ظرافت پارچه، راه کمال را طی کرده است؛ تیغه مسینی که با سفال‌های عهد اول در شوش به‌دست آمده و اثر املاح مس بر روی پارچه‌ای که تیغه را در آن پیچیده بودند، گواه این مدعاست. هم‌اکنون قسمت‌هایی از این قطعه پارچه در ‏موزه لوور ‏موجود است. [‏۲]

‏از نوشته‌های ‏گزنفون ‏چنین برمی‌آید که، در دوره ‏مادها ‏پارچه‌هایی زیباتر و بهتر از گذشته بافته می‌شده است. چنانکه ‏کورش ‏هخامنشی تحت‌تاثیر زیبایی و کمال لباس مادها قرار گرفت و نزدیکان خود را نیز برآن داشت تا مانند مادها لباس بپوشند.

‏نساجی ایران در دوره ‏هخامنشی ‏به‌ویژه در زمینه بافت پارچه‌های ابریشمی، پشمی نرم و لطیف، مشهور بود و شاهان این دوره به داشتن لباس‌های زیبا و فاخر شهرت داشتند. یکی از دلایلی که برای نشان دادن پیشرفت صنعت پارچه‌بافی در زمان هخامنشیان ارائه می‌شود این است که ‏اسکندر ‏با آن همه تعصب یونانی‌گری، برحسب نوشته‌های ‏هرودوت ‏و ‏پلوتارک ‏از زمان ورود به ایران تا هنگام مرگش لباس‌های ‏زربفت ‏ایرانی بر تن می‌کرد. پلوتارک و دبودور همچنین نوشته‌اند که پارچه‌های زری که تار آن را از طلا و نقره می‌کشیدند و همچنین مخمل، پارچه‌های پشمی و پارچه‌های کتانی ایران در دوره هخامنشیان بی اندازه مطلوب بود.

‏پس از انقراض دولت هخامنشی، مدت ‏۵‏ قرن از نظر بسیاری از صنایع و هنرها از جمله صنعت بافندگی پیشرفت چشمگیری پدید نیامد. این توقف صنعتی و هنری مولود دو عامل است. یکی نفوذ تمدن و سلیقه یونانی‌ها در دوره ‏سلوکی‌ها ‏که موجب امحای فرهنگ و تمدن ایران و توقف هرگونه پیشرفتی در فنون و صنایع خاص ایرانی شد. دوم روحیه جنگجویی و جهانگیری پادشاهان

تصاویری از چند صفحه نخست فایل :

توجه فرمایید بدلیل تهیه ی تصویر با نرم افزار های خارجی متن نمایش داده شده در تصاویر ممکن است دارای اشکالاتی در نمایش برخی حروف باشد که در فایل اصلی بدون مشکل است