با هزینه ای اندکی شما میتونید فایل (تاریخچه سازمان آموزش فنی و حرفه ای کشور) را تهیه کنید.

قسمتی از متن :

‏تاریخچه سازمان آموزش فنی و حرفه ای کشور

‏ ‏آموزش های فنی و حرفه ای غیررسمی در قبل از انقلاب:

‏اگر چه سابقه آموزش هاي فني و حرفه اي در كشورمان عمري بيش از يك سده دارد اما به جرات مي توان گفت نطفه تشكيل آموزش های فنی و حرفه ای غیر رسمی و به نوعی پایه های فعالیت سازمان آموزش فني و حرفه اي‏ ‏ به «آيين نامه كارآموزي و افزايش مهارت » مصوب 27 دي ماه 1339 شوراي عالي كار بر مي گردد.

‏اين آيين نامه كه در 4 فصل‘ 27 ماده و 3 تبصره تنظيم شده است در نوع خود حركتي پيشرو در زمينه پايه ريزي تربيت نيروي كار ماهر و نيمه ماهر در بخش غير رسمي كشور به حساب مي آيد.

‏بدنبال آن‏ ‏مصوبه 23 آبان ماه 1343 هيات وزيران مبني بر واگذاري امور آموزش كارگري مركز كارآموزي كرج‏ ‏از سازمان ذوب آهن ايران وابسته به وزارت اقتصاد وقت به وزارت كار و امور اجتماعي را نقطه عطف تشكيل مراكز آموزش فني و حرفه اي محسوب نمود‘ به طوري كه «تا سال 1344 چهار مركز آموزش حرفه اي ديگر(بدنبال آن) تشكيل شد.

‏در سال 1345 يك مركز آموزش حرفه اي براي مربيان و سركارگران (انستيتو تربيت مربيان فني و حرفه اي در منطقه تجريش تهران) تاسيس گرديد»‏[1]. ‏ ‏و از آنجا كه ‏ ‏شهر كرج محور تشكيل مراكز آموزش حرفه اي بود پس مي توان آن شهر را كانون آموزش هاي فني و حرفه اي كشور ایران ناميد و كشور آلمان را جزو اولين مشاركت كنندگان در تشكيل ساختار آموزش هاي مهارتي محسوب كرد‏[2].

‏جدا از آنچه که در بالا گفته شد پایه های آموزش فنی و حرفه ای در ایران بر ‏۴‏ نهاد به شرح زیر استوار شد: ‏۱) ‏واحد تحت پوشش وزارت كار و امور اجتماعي با عنوان «اداره كل تعليمات حرفه اي» با منظور تمركز فعاليت هاي آموزش كارگري ‏۲) ‏صندوق کارآموزی‏ ‏به استناد‏ ‏قانون کارآموزی‏ ‏با ساختار تشكيلاتي مستقل حقوقي ‘ مالي و اداري و داراي اساسنامه مصوب و نظارت شوراي عالي كارآموزي در همان سال (1 اسفند 1349) «به منظور بررسي نياز به نيروي انساني متخصص‘ استانداردها‘ استفاده از امكانات فني و سرمايه اي كشور‘ اعم از دولتي و خصوصي‘ براي توسعه كارآموزي حرفه اي‘تاسيس شد».(كمالي‘ 1380)؛‏ ‏۳) ‏كانون هاي كارآموزي[1]‏ ویژه افراد تحت حمايت وزارت بهداري و بهزيستي و بلاخره ‏۴) ‏كانون هاي كار و آموزش كشور تحت پوشش وزارت كشور «كه به منظور آموزش هاي حرفه اي و تربيت اشخاصي كه از راه اشتغال به مشاغل غير مجاز امرار معاش مي كردند»[2]‏‘ در واقع هسته هاي كالبدي مهارت آموزي غير رسمي كشور را شكل داده بودند. آخرين آمار مستند نشانگر «وجود 7 مركز آموزش حرفه اي‘ 3 مركز كارآموزي و 21 مركز آموزش جوار كارگاهي در سال 1353 در كشور بود».(كمالي‘1380) به همراه اين ساختارهاي فيزيكي‘ ساير ساختار هاي قانوني ناظر بر

‏اجراي آموزش هاي فني و حرفه اي در قبل از‏ ‏ وقوع انقلاب‏ ‏به شرح زير خلاصه کارکرد فعالیت های آموزش فنی و حرفه ای محسوب نمود.

‏1 - ‏ ‏«آيين نامه نحوه تشكيل و اداره موسسات كارآموزي » مصوب 19 مهر ماه 1349 هيئت وزيران ‏ ‏به استناد ماده (13) قانون كارآموزي‘ مشتمل بر(22) ‏ ‏ماده‘ مبني بر تعريف موسسات كارآموزي ‘ شرايط‘نحوه تشكيل‘ مديريت‘‏ ‏ مربيان‘ انتقال يا واگذاري و چگونگي اداره موسسات مذكور.

‏2 - ‏ ‏بند «ي» آيين نامه اجرايي تبصره يك ماده واحده قانون تشكيل اطاق بازرگاني و صنايع و معادن ايران مصوب 14 دي ماه 1349 كميسيون مشترك اقتصاد مجلسين وقت مبني بر لزوم تلاش ‏ ‏اطاق بازرگاني و صنايع و معادن ايران در ايجاد و توسعه آموزشگاههاي حرفه اي و تخصصي‘ متناسب با احتياجات كشور.

‏ ‏3 - خط مشي و سياست كارآموزي فني و حرفه اي كشور مصوب 29 فروردين 1350 شوراي عالي كارآموزي مبني بر برنامه ريزي و سياستگذاري جهت تربيت نيروي كار مورد نياز صنايع و خدمات كشور از يك طرف و ايجاد اشتغال مولد و مستمر و رفاه كارگران از سوي ديگر.

‏4 - آيين نامه ماده (18) قانون كارآموزي مصوب 16 مرداد ماه 1350 شوراي عالي كارآموزي‘ مبني بر شرايط لازم براي مراكز كارآموزي بخش خصوصي.

‏5 ‏–‏ آيين نامه نحوه تشكيل و وظايف كميته هاي كارآموزي مصوب 9 آبان ماه 1350 شوراي عالي كارآموزي مبني بر تشكيل كميته كاراموزي براي هر يك از رشته هاي صنعت يا حرفه‘ اعضاء مربوطه‘ وظايف و اختيارات كميته ها.

‏6 ‏–‏ آيين نامه قرارداد كارآموزي مصوب 9 آبان ماه 1350 شوراي عالي كارآموزي.

‏7 ‏–‏ مواد (16 با تبصره مربوطه‘ بند 16 از ماده 20 و بند 15 از ماده 30)‏ ‏ قانون نظام صنفي مصوب 30 آبان ماه 1351 در ارتباط بابه ترتيب « صدور پروانه كسب به شرط صلاحيت فني»‘ «ايجاد تسهيلات لازم به منظور آموزش عمومي ‘ حرفه اي و هنري» و «همكاري با وزارت كار و امور اجتماعي در ايجاد تسهيلات براي آزمون صلاحيت فني» و اصلاحيه آن در سال 1368 طي مواد 16 و 25

‏8 -‏ ‏ ماده الف ‏–‏ تبصره (2) بند «ب» (موقتي) قانون بودجه سال 1352 مبني بر عدم الزام تمركز وجوه حاصل از بابت سهم آموزش و پرورش‘ سهم بهداري و سهم كتابخانه هاي عمومي از درآمد موسسات آموزشي و مراكز آموزش حرفه اي و صندوق كارآموزي در خزانه دولت و ابقاء آن در قانون بودجه سال 1353 طي ماده الف ‏–‏ تبصره (74) بند«ب» (دائمي).

تصاویری از چند صفحه نخست فایل :

توجه فرمایید بدلیل تهیه ی تصویر با نرم افزار های خارجی متن نمایش داده شده در تصاویر ممکن است دارای اشکالاتی در نمایش برخی حروف باشد که در فایل اصلی بدون مشکل است