با هزینه ای اندکی شما میتونید فایل (اندازه گيري مزيت نسبي در صنعت قطعه سازي خودرو كشور از طريق DRC) را تهیه کنید.

قسمتی از متن :

20

21

1

‏اندازه‏‌‏گيري مزيت نسبي در صنعت قطعه‏‌‏سازي خودرو كشور

‏از طريق DRC‏ ã ‏ اين مقاله مستخرج از طرح ‏”‏بررسي مزيت نسبي و شناسايي بازارهاي هدف صادراتي قطعات خودرو ايران‏“‏ است كه در مؤسسه مطالعات و پژوهشهاي بازرگاني انجام گرفته است.

‏چكيده

‏اين مقاله به اندازه‏‌‏گيري مزيت نسبي توليدات شركت‏‌‏هاي توليدكننده قطعات تندمصرف خودرو طي يك دوره 5 ساله براساس روش هزينه منابع داخلي (برمبناي روش حسابهاي صنعتي) مي‏‌‏پردازد. بكارگيري اين رويكرد جديد در ارزيابي هزينه منابع داخلي توليدات بنگاه‏‌‏ها ( از طريق هزينه‏‌‏هاي واحدهاي توليدي) به دليل بهره‏‌‏گيري از اطلاعات به هنگام، قيمت‏‌‏هاي سايه‏‌‏اي و ... از توانايي بيشتري نسبت به روش‏‌‏هاي متنوع قبلي برخوردار است. بدين منظور مقاله حاضر ابتدا به شاخص‏‌‏هاي اندازه‏‌‏گيري هزينه‏‌‏ منابع داخلي پرداخته و سپس ضمن معرفي روش شناسي رهيافت جديد DRC‏ به اندازه‏‌‏گيري مزيت نسبي چند شركت منتخب توليدكننده قطعات تند مصرف خودرو و تجزيه و تحليل آن مي‏‌‏پردازد.

2

21

1

‏مقدمه‏

‏شناخت از وضع موجود صنايع و ساختار حمايتي از آنها در راستاي پيوستن به سازمان تجارت جهاني (WTO)‏ از موضوعات مورد علاقه سياستگذاران كشور است. تصميم‏‌‏گيري در خصوص پيوستن به (WTO)‏ نيازمند بررسي دقيق ( بر مبناي روش‏‌‏هاي علمي) صنايع كشور در مورد مزيت‏‌‏هاي نسبي و سياست‏‌‏هاي حمايتي موجود در آنهاست. پس از شناخت مزيت‏‌‏هاي نسبي در صنايع، مي‏‌‏توان از آن به عنوان ابزاري جهت تخصيص مناسب منابع بين صنايع يا حتي درون صنايع استفاده نمود.

‏در اين مقاله نيز سعي مي شود با استفاده از معيار هزينه منابع داخلي. Domestic Resource Cost (DRC)

‏ (DRC)‏ كه يكي از معيارهاي مناسب جهت نشان دادن كارايي در تخصيص منابع است، مزيت نسبي در صنعت قطعه‏‌‏سازي مورد بررسي قرار گيرد. به جهت محدوديت در آمار و اطلاعات مورد نياز تنها به هشت واحد توليدكننده قطعات تند مصرف. Fast moving

‏ خودرو (قطعاتي هستند كه در طول عمر يك خودرو با سرعت بيشتري نسبت به ساير قطعات تعويض مي‏‌‏شوند)،‏‌‏در دوره زماني‏

‏ 77-1374 اكتفا شده است. بدين منظور ابتدا شاخص‏‌‏هاي اندازه‏‌‏گيري هزينه منابع داخلي بررسي شده و سپس روش اندازه‏‌‏گيري هزينه منابع داخلي در اين مقاله معرفي مي‏‌‏شود و در ادامه نتايج محاسبات مورد تجزيه و تحليل قرار مي‏‌‏گيرند و در پايان خلاصه و نتيجه‏‌‏گيري ارايه مي‏‌‏گردد.

‏1 . شاخص‏‌‏هاي اندازه‏‌‏گيري هزينه منابع داخلي‏ (DRC)

‏مفهوم هزينه منابع داخلي، كاربردي از تحليل بازدهي عوامل بر پايه ارز خارجي است. به عبارت ديگر DRC‏ هزينه فرصت از دست رفته واقعي منابع داخلي كه صرف توليد يك كالاي خاص بر حسب قيمت‏‌‏هاي جهاني مي‏‌‏شود، است و يا DRC‏ نسبت ارزش سايه‏‌‏اي داده‏‌‏هاي خالص داخلي به ارزش سايه‏‌‏اي ستانده‏‌‏هاي خالص مبادله‏ ‏شده‏ ‏مي‏‌‏باشد (فين‏‌‌‏1995). اين معياراولين بار توسط برونو. Bruno. M (1972)

‏ در سال 1976 و سپس در سال 1972 مطرح شد و سپس محققين ديگري نظير كروگر (1972)، لوفسكي (1972)، گرين‏‌‏اوي و ميلز (1990)، فين ‏

‏(1995) و پركينز (1997) با انجام تعديلاتي، آن را مورد استفاده قرار دادند.