شما بازدید کنند محترم میتوانید با هزینه ی اندکی فایل (نقش صهيونيسم در تحولات خاورميانه) را تهیه فرمایید.

قسمتی از متن :

‏نقش صهيونيسم در تحولات خاورميانه

‏مقدمه:

‏هنگامى كه ارتش رژيم صهيونيستى در پى اجراى سياست توسعه‏طلبانه اين رژيم، در 6 ژوئن 1982 به تهاجم گسترده نظامى عليه لبنان‏ ‏ دست زد و بخش‏هاى وسيعى از خاك اين كشور را به اشغال خود در آورد، اين تجاوز از سوى اسرائيل عمليات «صلح براى جليل» يا «آزاد‏ ‏ سازى لبنان» ناميده شد. درست شبيه عناوينى كه مقامات آمريكايى براى حمله به افغانستان و عراق و اشغال خاك اين دو كشور به كار‏ ‏ برده‏اند. عناوين و جملاتى مثل عمليات «صلح براى خاورميانه»، «نابودسازى سلاحهاى كشتار جمعى عراق»، «مبارزه با تروريسم» و « آزادسازى مردم عراق از زير سلطه رژيم صدام حسين» و...

‏گويا همه اين عناوين، القاب و جملات كليشه‏اى كه در پس تجاوز نظامى نيروهاى بيگانه به كشورهاى اسلامى منطقه چون لبنان، افغانستان‏ ‏ و عراق قرار دارد از سوى يك كانون و مركز، مطرح و منتشر مى‏شود و هدف سازندگان اين القاب و عناوين دروغين و فريبنده، يك آهنگ كلى‏ ‏ دارد كه پشت اهداف توسعه طلبانه و سلطه گرانه آنها چهره به ظاهر بشر دوستانه را به نمايش گذارده است. براى اينكه پشت پرده اين‏ ‏ چهره فريبنده و اهداف پنهان سناريوى حمله به عراق و ماهيت گردانندگان و سناريو نويسهاى آن بهتر روشن شود لازم است دو دهه به‏ ‏ عقب برگرديم و اين سناريو را از آغاز مرور نماييم.

‏ 

‏طرح تصرف منطقه خليج فارس‏

‏هنگام حمله نيروهاى رژيم صهيونيستى به لبنان و اشغال خاك اين كشور، آريل شارون نخست‏وزير كنونى رژيم صهيونيستى و‏ ‏ وزيرجنگ وقت اسرائيل، فرماندهى عمليات و جنگ را به عهده داشت. در اين جنگ نابرابر، نيروهاى نظامى رژيم صهيونيستى توانستند حدود‏ ‏ يك سوم خاك لبنان را اشغال كرده و خود را به حومه جنوبى بيروت برسانند و كشتار وسيعى از مردم مسلمان لبنان و فلسطين به راه‏ ‏ اندازند. كشتار فلسطينيان ساكن اردوگاههاى صبرا و شتيلا نمونه كوچكى از آن است. در آن هنگام، شارون كه سرمست از پيروزى نظامى‏ ‏ خود در لبنان بود انديشه جديدى را مطرح كرد كه بيانگر عمق استراتژيك و سياستهاى توسعه طلبانه رژيم صهيونيستى و نيز برنامه‏هاى‏ ‏ اين رژيم براى آينده خاورميانه به ويژه خليج فارس بود. انديشه شارون به «طرح تصرف منطقه خليج فارس» موسوم شد.

‏چندى بعد روزنامه اسرائيلى «يديعوت آهارنوت» طى مقاله‏اى انديشه‏هاى شارون را مورد بحث قرار داد و مجله فلسطينى «الارض» نيز اين‏ ‏ مقاله را به عربى ترجمه كرد. مجدداً روزنامه الجزايرى «الشعب» آن را در تاريخ

‏22/12/1982 چاپ كرد و از طرح شارون براى تصرف حوزه ‏هاى نفتى منطقه خليج فارس پرده برداشت.(1) اين روزنامه اسرائيلى از قول شارون نوشته است:

‏«براى اينكه به مسأله فلسطين براى هميشه خاتمه دهيم و برگ نفت را از دست اعراب بگيريم لازم است ارتش اسرائيل پيشروى كرده و‏ ‏ پس از عبور از اردن، كويت را به اشغال خود درآورد. اشغال عمان (پايتخت اردن) منجر به سقوط ملك حسين و انتخاب ياسر عرفات به‏ ‏ رياست جمهورى فلسطين توسط پارلمان اردن خواهد شد. سفر از عمان به كويت تنها دو روز طول مى‏كشد و در اين راه هيچ قدرتى نمى‏ تواند پيشروى ستونهاى تانكهاى اسرائيلى را متوقف سازد. بعد از اشغال كويت توسط اسرائيل، نفت ديگر نه يك سلاح عربى كه يك نفت‏ ‏ يهودى خواهد بود.»

‏ 

‏اهميت خليج فارس‏

‏چرا شارون پيش از اينكه به فكر توسعه سرزمين اسرائيل باشد از انديشه جديدى مبنى بر تصرف منطقه خليج فارس سخن گفت و طرح‏ ‏ خود را نيز در اين خصوص به مقامات رژيم صهيونيستى ارائه كرد؟

‏پاسخ به اين سؤال را بايد در اهميت سوق الجيشى و استراتژيكى منطقه خليج فارس و ثروت عظيم و افسانه‏وار نفتى و ذخائر گازى آن‏ ‏ جست و جو كرد. متفكر و نظريه پرداز نظامى اروپايى «يورديس فون لوهازن»(2) در مورد اهميت ژئواستراتژيك و سوق‏الجيشى منطقه‏ ‏ خليج فارس تعبير و تعريف بسيار جالبى دارد كه عمق استراتژيكى اين منطقه و مطامع استعمارى كشورهاى سلطه‏گر غربى به ويژه ‏ ‏استكبار جهانى و صهيونيسم جهانى در خليج فارس را روشن مى‏سازد. وى مى‏گويد:

‏«ميان دو نوار اروپا و آفريقا و استراليا و آسيا سرزمينهاى روسى سيبريه‏اى واقع شده و در مرزهاى جنوبى آن، خاورميانه قرار دارد.‏ ‏ خاورميانه مركز دنياى قديم است، مركزى كه در دل آن، منطقه خليج فارس قرار دارد و به منزله «مركز مركز» شناخته مى‏شود. منطقه خليج‏ ‏ فارس پاشنه آشيل قاره قديم است... در اين منطقه فقط مسأله نفت مطرح نيست. در هيچ جاى ديگر، اقيانوسها تا بدين حد در آفريقا و اور‏ ‏ آسيا رخنه نكرده‏اند: اقيانوس هند، با دو بازوى خود كه درياى سرخ باشد و خيلج فارس باشد، و اقيانوس اطلس از راه مديترانه و درياى‏ ‏ سياه ميان اين دو اقيانوس كه به يك اندازه از سواحل آفريقا و آسيا فاصله دارند، سرزمين باستانى او (ur‏) در مصب رودخانهاهاى دجله و‏ ‏ فرات قرار گرفته است. اين منطقه كه همان «مركز مركز»ى را تشكيل مى‏دهد، از هر جهت حساس‏ترين نقطه دنياى قديم است. هر گونه آشفتگى‏ ‏ كه بر اثر عوامل بيرونى در اين منطقه پديد آيد، پيامدهايى براى دو قاره اروپا و آفريقا خواهد داشت.»

‏وى در بخش ديگرى از كتاب خود تحت عنوان «خليج فارس، جنگى بر ضد اروپا» مى‏نويسد:

تصاویری از چند صفحه نخست فایل :

توجه فرمایید بدلیل تهیه ی تصویر با نرم افزار های خارجی متن نمایش داده شده در تصاویر ممکن است دارای اشکالاتی در نمایش برخی حروف باشد که در فایل اصلی بدون مشکل است