داستان سياحت غرب آقاي نجفي قوچاني - word (..docx) - اقتصاد -

قسمتی از متن :

‏1

‏داستان ‏سياحت‏ ‏غرب‏ ‏آقاي‏ ‏نجفي‏ ‏قوچاني

‏اين‏ ‏را‏ ‏مي‌دانيم‏ ‏كه‏ ‏هر‏ ‏انساني‏ ‏بالطبع‏ ‏مايل‏ ‏است‏ ‏حوادث‏ ‏بعد‏ ‏از‏ ‏مرگ‏ ‏و‏ ‏كيفيت‏ ‏زندگاني‏ ‏عالم‏ ‏برزخ‏ ‏و‏ ‏اوضاع‏ ‏و‏ ‏احوال‏ ‏خود‏ ‏را‏ ‏درعالمي‏ ‏كه‏ ‏در‏ ‏پيش‏ ‏دارد‏ ‏و‏ ‏با‏ ‏محيط‏ ‏دنيا‏ ‏و‏ ‏شرايط‏ ‏زندگي‏ ‏فعلي‏ ‏مغاير‏ ‏است‏ ‏بفهمد‏ ‏و‏ ‏بداند‏ ‏ولي‏ ‏چه‏ ‏كنيم‏ ‏كه‏ ‏تمام‏ ‏ارتباطات‏ ‏اعم‏ ‏از‏ ‏تلفن،‏ ‏بي‌سيم،‏ ‏تلگراف،همراه‏ ‏و‏... ‏با‏ ‏آنجا‏ ‏قطع‏ ‏است‏. ‏آيا‏ ‏در‏ ‏چنين‏ ‏شرايطي‏ ‏سؤالات‏ ‏زيادي‏ ‏كه‏ ‏از‏ ‏آنجا‏ ‏داريم‏ ‏بي‌جواب‏ ‏مي‌ماند؟‏ ‏خيردر‏ ‏اين‏ ‏قبيل‏ ‏موارد‏ ‏تنها‏ ‏مرجع‏ ‏وملجائي‏ ‏كه‏ ‏مي‌تواند‏ ‏به‏ ‏كمك‏ ‏انسان‏ ‏بشتابد‏ ‏و‏ ‏او‏ ‏را‏ ‏از‏ ‏ترديد‏ ‏و‏ ‏تشكيك‏ ‏نجات‏ ‏دهد‏ ‏كتاب‏ ‏آسماني‏ ‏قرآن‏ ‏كريم‏ ‏با‏ ‏اعلام،‏ ‏ابلاغ‏ ‏و‏ ‏توضيح‏ ‏مرداني‏ ‏ارجمند‏ ‏همچون‏ ‏رسول‏ ‏اكرم‏ ‏ـ‏ ‏صلّي‏ ‏الله‏ ‏عليه‏ ‏و‏ ‏آله‏ ‏ـ‏ ‏و‏ ‏ستارگاني‏ ‏مانند‏ ‏ائمه‏ ‏ـ‏ ‏عليهم‏ ‏السّلام‏ ‏ـ‏ ‏است‏ ‏كه‏ ‏تاريخ‏ ‏زندگاني‏ ‏آنها‏ ‏بسيار‏ ‏درخشان‏ ‏و‏ ‏شاهد‏ ‏صادقي‏ ‏است‏ ‏كه‏ ‏نه‏ ‏حقه‌باز‏ ‏و‏ ‏فريب‏ ‏كار‏ ‏بوده‌اند‏ ‏و‏ ‏نه‏ ‏ساده‌لوح‏ ‏و‏ ‏خيال‏ ‏باف‏ ‏كه‏ ‏از‏ ‏روي‏ ‏غرض‏ ‏يا‏ ‏جهالت‏ ‏حرفي‏ ‏زده‏ ‏باشند‏. ‏بلكه‏ ‏فهم‏ ‏وعقل،‏ ‏درايت‏ ‏و‏ ‏شهامت‏ ‏آنها‏ ‏بر‏ ‏تمام‏ ‏افراد‏ ‏بشر‏ ‏برتري‏ ‏و‏ ‏تفوق‏ ‏داشته‏ ‏است‏. ‏حضرت‏ ‏آيت‏ ‏الله‏ ‏آقا‏ ‏نجفي‏ ‏قوچاني‏ ‏هم‏ ‏با‏ ‏ضمير‏ ‏روشني‏ ‏كه‏ ‏در‏ ‏اثر‏ ‏سير‏ ‏و‏ ‏سلوك‏ ‏و‏ ‏فشارهاي‏ ‏روحي‏ ‏و‏ ‏بدني‏ ‏داشته‏ ‏است،‏ ‏فوت‏ ‏مثالي‏ ‏و‏ ‏برزخي‏ ‏خود‏ ‏را‏ ‏مشاهده‏ ‏كرده‏ ‏و‏ ‏با‏ ‏تمثيل‏ ‏و‏ ‏استعارات‏ ‏جذاب‏ ‏آن‏ ‏را‏ ‏درآميخته‏ ‏است‏. ‏مثلاً‏ ‏از‏ ‏نظر‏ ‏صفاي‏ ‏دل‏ ‏و‏ ‏پاكي‏ ‏روح،‏ ‏رفيق‏ ‏خوشرويي‏ ‏به‏ ‏نام‏ ‏هادي‏ ‏و‏ ‏به‏ ‏جاي‏ ‏گناه‏ ‏و‏ ‏ظلم‏ ‏صورتي‏ ‏بنام‏ ‏سياه‏ ‏را‏ ‏مشاهده‏ ‏مي‌كند‏ ‏كه‏ ‏قدم‏ ‏به‏ ‏قدم‏ ‏او‏ ‏را‏ ‏در‏ ‏عالم‏ ‏برزخ‏ ‏همراهي‏ ‏مي‌كنند‏ ‏و‏ ‏آنچه‏ ‏را‏ ‏كه‏ ‏در‏ ‏حال‏ ‏كشف‏ ‏يا‏ ‏روياي‏ ‏صادقه‏ ‏ديده‏ ‏با‏ ‏زبان‏ ‏قرآن‏ ‏كريم‏ ‏و‏ ‏روايات‏ ‏اهل‏ ‏بيت‏ ‏ـ‏ ‏عليهم‏ ‏السّلام‏ ‏ـ‏ ‏تأييد‏ ‏و‏ ‏بسيار‏ ‏شيوا‏ ‏و‏ ‏روان‏ ‏هم‏ ‏بيان‏ ‏كرده‏ ‏است‏ ‏كه‏ ‏به‏ ‏نمونه‌هايي‏ ‏از‏ ‏آن‏ ‏اشاره‏ ‏مي‌كنيم‏.

‏وي‏ ‏در‏ ‏آغاز‏ ‏كتاب‏ ‏خود‏ ‏مي‌گويد‏:

‏«‏و‏ ‏من‏ ‏مُردم،‏ ‏پس‏ ‏ايستادم‏ ‏و‏ ‏بيماري‏ ‏بدني‏ ‏كه‏ ‏داشتم‏ ‏ندارم‏ ‏و‏ ‏تندرستم‏ ‏و‏ ‏خويشان‏ ‏من‏ ‏در‏ ‏اطراف‏ ‏جنازه‏ ‏براي‏ ‏من‏ ‏گريه‏ ‏مي‌كنند‏ ‏و‏ ‏من‏ ‏از‏ ‏گريه‏ ‏آنها‏ ‏اندوهگينم‏ ‏و‏ ‏با‏ ‏آنها‏ ‏مي‌گويم‏ ‏من‏ ‏نمرده‌ام‏ ‏بلكه‏ ‏بيماريم‏ ‏رفع‏ ‏شده‏ ‏است‏ ‏كسي‏ ‏گوش‏ ‏به‏ ‏حرف‏ ‏من‏ ‏نمي‌كند‏ ‏و‏ ‏گويا‏ ‏مرا‏ ‏نمي‌بينند‏ ‏و‏ ‏صداي‏ ‏مرا‏ ‏نمي‌شنوند‏... ‏پس‏ ‏از‏ ‏فراغت‏ ‏از‏ (‏كفن‏ ‏و‏ ‏دفن‏) ‏ملتفت‏ ‏شدم‏ ‏كه‏ ‏مردم‏ ‏سرگور‏ ‏را‏ ‏پوشانيده‌اند‏ ‏و‏ ‏من‏ ‏را‏ ‏در‏ ‏ميان‏ ‏گور‏ ‏تنگ‏ ‏و‏ ‏تاريك‏ ‏ترك‏ ‏كرده‌اند‏ ‏و‏ ‏مي‌بينم‏ ‏آنها‏ ‏را‏ ‏كه‏ ‏رو‏ ‏به‏ ‏خانه‌هايشان‏ ‏مي‌روند‏.[2]

‏اين‏ ‏قسمت‏ ‏همانطور‏ ‏كه‏ ‏در‏ ‏حاشيه‏ ‏كتاب‏ ‏هم‏ ‏آمده‏ ‏است‏ ‏مطابق‏ ‏است‏ ‏با‏ ‏چند‏ ‏فراز‏ ‏از‏ ‏دعاي‏ ‏ابوحمزه‏ ‏امام‏ ‏سجاد‏ ‏ـ‏ ‏عليه‏ ‏السّلام‏ ‏ـ‏:

‏«‏فمالي‏ ‏لا‏ ‏ابكي،‏ ‏ابكي‏ ‏لخروج‏ ‏نفس،‏ ‏ابكي‏ ‏لظلمة‏ ‏قبري،ابكي‏ ‏لضيق‏ ‏لحدي؛‏ ‏پس‏ ‏چرا‏ ‏به‏ ‏حال‏ ‏خود‏ ‏نگريم،‏ ‏مي‌گريم،‏ ‏براي‏ ‏جان‏ ‏دادنم‏ ‏مي‌گريم،‏ ‏براي‏ ‏تاريكي‏ ‏قبرم،‏ ‏مي‌گريم،‏ ‏براي‏ ‏تنگي‏ ‏لحدم‏ ‏مي‌گريم‏... ‏قد‏ ‏تناول‏ ‏الاقرباء‏ ‏اطراف‏ ‏جنازتي‏ ‏و‏ ‏جد‏ ‏علّي‏ ‏منقولا‏ ‏قد‏ ‏نزلت‏ ‏بك‏ ‏وحيدا‏ ‏في‏ ‏حفرتي‏ ‏و‏ ‏ارحم‏ ‏في‏ ‏ذلك‏ ‏البيت‏ ‏الجديد‏... ‏اقوام‏ ‏و‏ ‏خويشانم‏ ‏اطراف‏ ‏تابوتم‏ ‏را‏ ‏گرفته‌اند‏ ‏و‏ ‏به‏ ‏گور‏ ‏منتقل‏ ‏مي‌كنند،‏ ‏من‏ ‏در‏ ‏گور‏ ‏تنها‏ ‏بر‏ ‏تو‏ ‏وارد‏ ‏شدم،‏ ‏در‏ ‏اين‏ ‏خانه‏ ‏جديد‏ ‏بر‏ ‏من‏ ‏رحم‏ ‏كن‏....»[3]

‏در‏ ‏بخش‏ ‏ديگري‏ ‏از‏ ‏كتاب‏ ‏جريان‏ ‏شب‏ ‏اوّل‏ ‏قبر،‏ ‏سؤال‏ ‏نكير‏ ‏و‏ ‏منكر‏ ‏و‏ ‏توسل‏ ‏به‏ ‏آقا‏ ‏علي‏ ‏بن‏ ‏ابيطالب‏ (‏ع‏) ‏را‏ ‏كه‏ ‏ملهم‏ ‏از‏ ‏آيات‏ ‏قرآن‏ ‏كريم‏ ‏و‏ ‏روايات‏ ‏اهل‏ ‏بيت‏ ‏ـ‏ ‏عليهم‏ ‏السّلام‏ ‏ـ‏ ‏است،‏ ‏خيلي‏ ‏جذاب‏ ‏و‏ ‏شيرين‏ ‏بيان‏ ‏مي‌كند‏. ‏وي‏ ‏مي‌گويد‏:

‏«‏با‏ ‏حال‏ ‏غربت‏ ‏و‏ ‏وحشت‏ ‏فوق‏ ‏العاده‏ ‏و‏ ‏يأس‏ ‏از‏ ‏غير‏ ‏خدا‏ ‏در‏ ‏بالا‏ ‏سر‏ ‏جنازه‏ ‏نشستم‏ ‏كم‏ ‏كم‏ ‏ديدم‏ ‏قبر‏ ‏مي‌لرزد‏ ‏و‏ ‏از‏ ‏ديوارها‏ ‏و‏ ‏سقف‏ ‏لحد‏ ‏خاك‏ ‏مي‌ريزد‏ ‏و‏ ‏خصوص‏ ‏از‏ ‏پايين‏ ‏پاي‏ ‏قبر‏ ‏كه‏ ‏بسيار‏ ‏تلاطم‏ ‏دارد‏ ‏كانه‏ ‏جانوري‏ ‏آنجا‏ ‏را‏ ‏مي‌خواهد‏ ‏بشكافد‏ ‏و‏ ‏داخل‏ ‏قبر‏ ‏شود‏ ‏و‏ ‏بالاخره‏ ‏آنجا‏ ‏شكافته‏ ‏شد‏ ‏ديدم‏ ‏دو‏ ‏نفر‏ ‏با‏ ‏روي‌هاي‏ ‏موحش‏ ‏و‏ ‏هيكل‏ ‏مهيب‏ ‏داخل‏ ‏قبر‏ ‏شدند‏.... ‏توجه‏ ‏نمودم‏ ‏به‏ ‏سوي‏ ‏حق‏ ‏و‏ ‏چاره‏ ‏ساز‏ ‏بيچارگان‏ ‏و‏ ‏كارساز‏ ‏درماندگان‏ ‏دردل‏ ‏متوسل‏ ‏شدم‏ ‏به‏ ‏علي‏ ‏ابن‏ ‏ابيطالب‏ ‏ـ‏ ‏عليه‏ ‏السّلام‏ ‏ـ‏ ‏چون‏ ‏او‏ ‏را‏ ‏به‏ ‏خوبي‏ ‏مي‌شناسم‏ ‏و‏ ‏دادرس‏ ‏درماندگان‏ ‏فهميده‏ ‏بودم‏ ‏و‏ ‏دوست‏ ‏داشتم‏ ‏او‏ ‏را‏ ‏و‏ ‏قدرت‏ ‏و‏ ‏توانايي‏ ‏او‏ ‏را‏ ‏در‏ ‏همه‏ ‏عوالم‏ ‏و‏ ‏منازل‏ ‏نافذ‏ ‏مي‌دانستم‏ ‏و‏ ‏اين‏ ‏يكي‏ ‏از‏ ‏نعمت‌‏ ‏و‏ ‏چاره‌سازي‌هاي‏ ‏خداوند‏ ‏بود‏ ‏كه‏ ‏در‏ ‏همچو‏ ‏موقع‏ ‏وحشت‏ ‏و‏ ‏خطرناكي‏ ‏كه‏ ‏آدمي‏ ‏از‏ ‏هوش‏ ‏بيگانه‏ ‏مي‌شود‏.[4] «

‏2

‏و‏ ‏تري‏ ‏الناس‏ ‏سكاري‏ ‏و‏ ‏ما‏ ‏هم‏ ‏سكاري؛‏[5] (‏از‏ ‏وحشت‏ ‏و‏ ‏هول‏ ‏قيامت‏) ‏مردم‏ ‏را‏ ‏مست‏ ‏مشاهده‏ ‏مي‌كني‏ ‏ولي‏ ‏مست‏ ‏نيستند‏ ‏بلكه‏ ‏عذاب‏ ‏خدا‏ ‏سخت‏ ‏است‏.

‏در‏ ‏قسمت‏ ‏ديگري‏ ‏از‏ ‏اين‏ ‏كتاب‏ ‏به‏ ‏روايت‏ ‏الناس‏ ‏نيام‏ ‏فاذا‏ ‏ماتوا‏ ‏انتبهوا؛‏[6] ‏مردم‏ ‏در‏ ‏خوابند‏ ‏وقتي‏ ‏بيدار‏ ‏مي‌شوند‏ ‏كه‏ ‏از‏ ‏دنيا‏ ‏رفته‏ ‏باشند‏ ‏و‏ ‏آيه‏ «‏يا‏ ‏حر‏ ‏علي‏ ‏ما‏ ‏فرطت‏ ‏في‏ ‏جنب‏ ‏الله‏»‏،‏[7] ‏افسوس‏ ‏كه‏ ‏در‏ ‏جوار‏ ‏خدا‏ ‏خرابكاري‏ ‏و‏ ‏تقصير‏ ‏كردم،‏ ‏اشاره‏ ‏مي‌كند‏ ‏و‏ ‏مي‌گويد‏:

‏«‏تنها‏ ‏كه‏ ‏ماندم‏ ‏به‏ ‏فكر‏ ‏احوال‏ ‏خودم‏ ‏بيانات‏ ‏هادي‏ ‏فرو‏ ‏رفتم‏ ‏و‏ ‏ديدم‏ ‏حقيقتاً‏ ‏حالات‏ ‏و‏ ‏رفتارهاي‏ ‏آدمي‏ ‏در‏ ‏جهان‏ ‏مادي‏ ‏خوابي‏ ‏است‏ ‏كه‏ ‏ديده‏ ‏شده‏ ‏و‏ ‏حالا‏ ‏كه‏ ‏بيدار‏ ‏و‏ ‏هوشيار‏ ‏شده‌ايم‏ ‏تعبير‏ ‏آن‏ ‏خواب‏ ‏است‏ ‏كه‏ ‏ظاهر‏ ‏و‏ ‏مرئي‏ ‏مي‌شود‏. ‏و‏ ‏كلام‏ ‏ذو‏ ‏القرنين‏ ‏در‏ ‏ظلمات‏ ‏كه‏ ‏هر‏ ‏كه‏ ‏از‏ ‏اين‏ ‏ريگ‏ ‏بردارد‏ ‏بروشنايي‏ ‏كه‏ ‏رسيد‏ ‏پشيمان‏ ‏است‏ ‏و‏ ‏هر‏ ‏كس‏ ‏كه‏ ‏برنداشت‏ ‏نيز‏ ‏پشيمان‏ ‏خواهد‏ ‏بود‏ ‏كنايه‏ ‏از‏ ‏همين‏ ‏دو‏ ‏حال‏ ‏انسان‏ ‏خواهد‏ ‏بود‏ ‏در‏ ‏دنيا‏ ‏و‏ ‏آخرت‏ ‏كه‏ ‏هر‏ ‏كس‏ ‏به‏ ‏اندازه‌اي‏ ‏افسوس‏ ‏دارد‏.»[8]

‏بقيه‏ ‏كتاب‏ ‏در‏ ‏بيان‏ ‏نامه‏ ‏اعمال‏ ‏و‏ ‏تجسم‏ ‏افعال‏ ‏و‏ ‏تصوير‏ ‏روشني‏ ‏از‏ ‏آيات‏ ‏و‏ ‏روايات‏ ‏بي‌نظير‏ ‏يا‏ ‏حداقل‏ ‏كم‏ ‏نظير‏ ‏است‏. ‏آن‏ ‏هم‏ ‏با‏ ‏بياناتي‏ ‏كه‏ ‏آدمي‏ ‏را‏ ‏در‏ ‏فضاي‏ ‏آخرت‏ ‏به‏ ‏پرواز‏ ‏در‏ ‏مي‌آورد‏. ‏مثلاً‏ ‏مي‌گويد‏:

‏«‏(‏به‏ ‏هادي‏) ‏گفتم‏: ‏مگر‏ ‏چه‏ ‏خبراست‏ ‏كه‏ ‏اينقدر‏ ‏در‏ ‏زينت‏ ‏اين‏ ‏حجره‏ ‏دقت‏ ‏داري‏ ‏و‏ ‏حال‏ ‏آنكه‏ ‏ما‏ ‏مسافريم‏. ‏گفت‏: ‏شنيده‌ام‏ ‏امام‏ ‏زادگاني‏ ‏كه‏ ‏زيارت‏ ‏قبور‏ ‏آنها‏ ‏رفته‏ ‏و‏ ‏علمائي‏ ‏كه‏ ‏در‏ ‏نماز‏ ‏شب‏ ‏اسم‏ ‏آنها‏ ‏را‏ ‏برده‏... ‏شنيده‌اند‏ ‏كه‏ ‏سفر‏ ‏آخرت‏ ‏پيش‏ ‏گرفته‌اي‏. ‏محض‏ ‏ادا‏ ‏حق‏ ‏تو‏ ‏مي‌خواهند‏ ‏به‏ ‏ديدنت‏ ‏بيايند‏. ‏گفتم‏: ‏زهي‏ ‏توفيق‏ ‏و‏ ‏سعادت‏... (‏ولي‏ ‏اين‏) ‏حجره‏ ‏كوچك‏ ‏است‏ ‏گفت‏ ‏بر‏ ‏تست‏ ‏كه‏ ‏كوچك‏ ‏است‏ ‏به‏ ‏آمدن‏ ‏آن‏ ‏بزرگان‏ ‏بزرگ‏ ‏مي‌شود‏. ‏ناگهان‏ ‏وارد‏ ‏شدند‏ ‏با‏ ‏چه‏ ‏صورت‌هاي‏ ‏نوراني‏ ‏و‏ ‏چه‏ ‏جلال‏ ‏و‏ ‏بزرگواري‏ ‏و‏ ‏هر‏ ‏يك‏ ‏در‏ ‏مرتبه‏ ‏خود‏ ‏نشستند‏ ‏و‏ ‏مقدم‏ ‏بر‏ ‏همه‏ ‏ابي‏ ‏الفضل‏ ‏ـ‏ ‏عليه‏ ‏السّلام‏ ‏ـ‏ ‏و‏ ‏علي‏ ‏اكبر‏ ‏ـ‏ ‏عليه‏ ‏السّلام‏ ‏ـ‏ ‏بودند‏.[9]

‏در‏ ‏توصيف‏ ‏جهل‏ ‏و‏ ‏معصيت‏ ‏مي‌گويد‏:

‏«‏... ‏به‏ ‏عقب‏ ‏سرنگاه‏ ‏مي‌كردم‏ ‏ديدم‏ ‏كسي‏ ‏به‏ ‏طرف‏ ‏من‏ ‏مي‌آيد،‌‏ ‏خوشحال‏ ‏شدم‏ ‏كه‏ ‏الحمدلله‏ ‏تنها‏ ‏نماندم‏ ‏تا‏ ‏آنكه‏ ‏به‏ ‏من‏ ‏رسيد‏. ‏ديدم‏ ‏شخص‏ ‏سياهي‏ ‏و‏ ‏دراز‏ ‏بالايي،‏ ‏لبها‏ ‏كلفت،‏ ‏دندانها‏ ‏بزرگ‏ ‏و‏ ‏نمايان‏ ‏و‏ ‏بيني‏ ‏پهن‏ ‏و‏ ‏مهيب‏ ‏و‏ ‏متعفن‏ ‏و‏ ‏سلامي‏ ‏بمن‏ ‏داد‏ ‏ولي‏ ‏حرف‏ ‏لام‏ ‏را‏ ‏اظهار‏ ‏نكرد‏ ‏وگفت‏ ‏سام‏ ‏عليك‏... ‏پرسيدم‏ ‏كجا‏ ‏قصد‏ ‏داريد‏. ‏گفت‏ ‏با‏ ‏تو‏ ‏هستم‏ ‏و‏ ‏من‏ ‏هيچ‏ ‏راضي‏ ‏نبودم‏ ‏كه‏ ‏با‏ ‏من‏ ‏باشد‏ ‏چون‏ ‏از‏ ‏او‏ ‏در‏ ‏خوف‏ ‏و‏ ‏وحشت‏ ‏بودم‏. ‏پرسيدم‏ ‏اسمت‏ ‏چيست؟‏ ‏گفت‏: ‏همزاد‏ ‏تو‏ ‏و‏ ‏اسمم‏ ‏جهالت‏ ‏و‏ ‏لقبم‏ ‏كجرو‏ ‏و‏ ‏كنيه‌ام‏ ‏ابوالهول‏ ‏و‏ ‏شغلم‏ ‏افساد‏ ‏و‏ ‏هر‏ ‏يك‏ ‏از‏ ‏اين‏ ‏عناوين‏ ‏موحشه‏ ‏باعث‏ ‏شدت‏ ‏و‏ ‏وحشت‏ ‏من‏ ‏شد‏.[10]»

‏و‏ ‏در‏ ‏ترسيم‏ ‏طاعت‏ ‏و‏ ‏بندگي‏ ‏حق‏ ‏تعالي‏ ‏كه‏ ‏به‏ ‏صورت‏ ‏نعم‏ ‏بهشتي‏ ‏درمي‌آيد،‏ ‏و‏ ‏در‏ ‏سورة‏ ‏واقعه‏ ‏و‏ ‏آيات‏ ‏و‏ ‏روايات‏ ‏مطرح‏ ‏شده‏ ‏مي‌گويد‏:

‏«‏... ‏حيات‏ ‏تازه‌اي‏ ‏به‏ ‏من‏ ‏روي‏ ‏آورد،‏ (‏با‏ ‏هادي‏) ‏داخل‏ ‏شديم‏ ‏به‏ ‏قصري‏ ‏كه‏ ‏براي‏ ‏من‏ ‏مهيا‏ ‏شده‏ ‏بود‏ ‏و‏ ‏در‏ ‏او‏ ‏تمام‏ ‏اسباب‏ ‏تجملات‏ ‏جمع‏ ‏بود‏... ‏وارد‏ (‏آنجا‏ ‏كه‏) ‏شديم‏ ‏حوريه‌اي‏ ‏بر‏ ‏روي‏ ‏تخت‏ ‏نشسته‏ ‏بود‏ ‏كه‏ ‏نور‏ ‏صورتش‏ ‏حجره‏ ‏را‏ ‏روشن‏ ‏و‏ ‏چشم‏ ‏را‏ ‏خيره‏ ‏مي‌ساخت‏. ‏هادي‏ ‏گفت‏: ‏اين‏ ‏معقوده‏ (‏عقده‏ ‏شده‏) ‏تست‏ ‏و‏ ‏از‏ ‏وادي‏ ‏السلام‏ ‏براي‏ ‏تو‏ ‏امشب‏ ‏آمده‏ ‏است‏. ‏اين‏ ‏را‏ ‏گفت‏ ‏و‏ ‏از‏ ‏حجره‏ ‏بيرون‏ ‏شد‏. ‏من‏ ‏رفتم‏ ‏به‏ ‏نزد‏ ‏او‏ ‏و‏ ‏او‏ ‏احتراماً‏ ‏به‏ ‏پا‏ ‏ايستاد‏ ‏و‏ ‏دست‏ ‏مرا‏ ‏بوسيد‏ ‏و‏ ‏در‏ ‏پهلوي‏ ‏يكديگر‏ ‏نشستيم‏. ‏گفت‏ ‏حسب‏ ‏نسبت‏ ‏خود‏ ‏را‏ ‏و‏ ‏سبب‏ ‏اينكه‏ ‏مال‏ ‏من‏ ‏شده‌اي‏ ‏بيان‏ ‏كن‏... ‏از‏ ‏طنازي‏ ‏سري‏ ‏پايين‏ ‏انداخت‏ ‏و‏ ‏تبسمي‏ ‏نمود‏ ‏كه‏ ‏از‏ ‏بريق‏ (‏برق‏ ‏زدن‏) ‏دندانهايش‏ ‏قصور‏ ‏روشن‏ ‏شد‏.»[11]

‏نتيجه‏: ‏بنابراين‏ ‏آنچه‏ ‏كه‏ ‏در‏ ‏كتاب‌‏ ‏سياحت‏ ‏غرب‏ ‏درج‏ ‏شده‏ ‏است‏ ‏گزارش‏ ‏مشاهده‏ ‏حقيقي‏ ‏و‏ ‏يا‏ ‏روياي‏ ‏صادقه‌اي‏ ‏حضرت‏ ‏آيت‏ ‏الله‏ ‏آقا‏ ‏نجفي‏ ‏قوچاني‏ ‏از‏ ‏عالم‏ ‏برزخ‏ ‏و‏ ‏جهان‏ ‏پس‏ ‏از‏ ‏مرگ‏ ‏مي‌باشد‏ ‏و‏ ‏اگر‏ ‏كسي‏ ‏آن‏ ‏را‏ ‏حجت‏ ‏و‏

دانلود,مقاله,داستان,سياحت,غرب,آقاي,نجفي,قوچاني,دانلود

تصاویری از چند صفحه نخست فایل :

توجه فرمایید بدلیل تهیه ی تصویر با نرم افزار های خارجی متن نمایش داده شده در تصاویر ممکن است دارای اشکالاتی در نمایش برخی حروف باشد که در فایل اصلی بدون مشکل است