حضرت آية الله حاج سيدرضا صدر - word (..docx) - فلسفه -

قسمتی از متن :

‏پيشگفتار

‏حضرت آية الله حاج سيدرضا صدر - قدس‏سره (1300 - 1373) فقيهى عالى‏مقام، حكيمى توانا، بقية السلف دودمانى عريق و مشهور به علم و تقوا وفقاهت، در مشهد مقدس متولد شد. پس از فرا گرفتن دروس مقدماتى در حوزه‏علميه مشهد، همراه پدر بزرگوارش حضرت آية الله العظمى سيدصدرالدين صدر(قدس سره) كه از مراجع آن زمان بود - به قم مهاجرت كرد. دروس سطح وهمچنين دروس خارج فقه و اصول و فلسفه و عرفان را از محضر اساتيد بزرگ حوزه علميه قم از جمله مرحوم والدشان و مرحوم آية الله العظمى حجت و مرحوم آية‏الله العظمى امام‏خمينى(رحمهم الله) بهره برده و در مدتى كوتاه در سايه تلاش ونبوغ خويش، در رديف برجستگان حوزه در آمد و به خاطر جامعيت منحصر به‏فرد خويش بين اقران مشار بالبنان گرديد. آن بزرگوار، در عين دارا بودن مراتب عالى اجتهاد در حد مرجعيت و تدريس علوم حوزوى، بيانى شيوا و قلمى محكم و نثرى روان داشت و به علت اين آمادگى علمى و قلمى، توانست آثارى بس گرانبها درعلوم مختلف از خود به جا گذارد; آثارى كه مى‏تواند الگوى بسيار مناسبى در ارائه علوم اسلامى در سطوح مختلف باشد.

‏توام بودن اتقان مطلب با تقواى صاحب قلم، اگر همراه با ژرف انديشى و امانت‏دارى در ارائه مطلب باشد، مى‏تواند اثرهاى بس گرانقدرى بيافريند و تشنگان حقيقت را از چشمه‏سار زلال معرفت‏سيراب گرداند، و ما در آثار باقى مانده علمى مرحوم آية الله صدر، اين چنين مشخصاتى را به وضوح مشاهده مى‏كنيم.

‏از خداوند متعال مسالت داريم كه توفيق عنايت فرمايد تا بتوانيم تمام آثار آن مرحوم را به‏نحو شايسته در اختيار حوزه‏هاى علميه و امت اسلامى قرار دهيم.

‏زندگى‏نامه مشروح آية الله صدر در اولين شماره از سلسله آثار ايشان يعنى تفسيرسوره حجرات آمده است.

‏در پايان از مسؤولان محترم مركز انتشارات دفتر تبليغات اسلامى قم كه امكان انتشار اين آثار را فراهم مى‏كنند، تشكر مى‏كنم.

‏سيد باقر خسروشاهى

‏مقدمه

‏به نام خدا

‏چند سالى است كه در شب‏هاى پنج‏شنبه، در محضر گروهى از آقايان فضلاى حوزه علميه قم، سخنانى در موضوعات مختلف اخلاقى واجتماعى، ايراد مى‏كنم و مطالبى درباره اين دو مكتب ثروتمند اسلام بيان مى‏دارم.

‏پس از آن كه چندى از تشكيل اين جلسات گذشت، به خاطرم رسيد كه آن‏چه مى‏گويم يادداشت كرده و به اصطلاح فلاسفه، وجود كتبى را ضميمه وجود لفظى كنم.

‏در اين هنگام، موضوع سخن به «استقامت‏» رسيد و چند شب پنج‏شنبه، در آن سخن رفته بود كه چنين تصميمى پيدا شد، ولى متاسفانه سخنرانى‏هاى گذشته را يادداشت نكرده بودم و آن‏چه در فكر آمده و بيان شده بود، به حافظه نسپرده بودم; لذا مطالب آن‏ها از دست رفت واگر چيزى پس از آن به خاطر آمده باشد، بدون التفات، در ضمن سخنرانى‏هاى ديگر، ذكر شده است.

‏روش من در نوشتن، چنين بود: پس از آن‏كه سخن پايان مى‏يافت و آقايان مى‏رفتند و تنها مى‏شدم، آن‏چه را كه گفته بودم، مى‏نوشتم; لذا نوشته‏ها صد در صد مطابق گفته‏ها نيست و به تعبير آقايان فضلا: نسبت ميان نوشته‏ها و گفته‏ها، عموم من وجه خواهد بود. در كليات، اغلب باهم شريك بودند، ولى در جزئيات و عبارات، اختلاف ‏داشتند، چه‏بسا مطالبى در هنگام سخنرانى گفته بودم و يا تعبيراتى برزبان آمده بود كه هنگام نوشتن، فراموش كرده بودم و چه بسا مطالب و تعبيراتى در هنگام تحرير، به خاطر مى‏آمد ولى در سخنرانى ذكر نشده بود.

‏پس، من به شما قول نمى‏دهم كه هر چه آن‏جا گفته شده، اين‏جا نوشته شده است، ياهرچه در اين جا نوشته شده، آن جا گفته شده است.

‏حتى از لحاظ تاريخ هم معلوم نيست كه تمامى نوشته‏ها و گفته‏ها تطبيق كند، شايد بعضى را در شب پنج‏شنبه گذشته گفته باشم و به مناسبتى تاريخش را شب پنج‏شنبه آينده نوشته‏ام و يامطالبى را در موقع يادداشت‏سخنرانى، فراموش كرده‏ام و يا به علتى ننوشته‏ام و هنگامى كه سخنرانى ديگرى را يادداشت مى‏كردم، به خاطر آمده و ذكر كرده‏ام.

تصاویری از چند صفحه نخست فایل :

توجه فرمایید بدلیل تهیه ی تصویر با نرم افزار های خارجی متن نمایش داده شده در تصاویر ممکن است دارای اشکالاتی در نمایش برخی حروف باشد که در فایل اصلی بدون مشکل است