برای شما بازدید کننده محترم این مقاله کامل را تهیه کرده ایم.

بررسی ساختار و سیر تحول نمایش و نمایشگری در كردستان

قسمتی از متن :

‏در سالهای‏‌‏ ابتدای‏‌‏ مشروطیت‏‌‏ از دو برادر به‏‌‏ نامهای‏‌‏ نریمان‏‌‏ و فریمان‏‌‏ نام‏‌‏ می‏‌‏برند كه‏‌‏ این‏‌‏ دو در فصلهای‏‌‏ مختلف‏‌‏ سال‏‌‏ به‏‌‏ كارهای‏‌‏ تقلید دست‏‌‏ می‏‌‏زدند مثلاً در روزهای‏‌‏ نخست‏‌‏ بهار و عید نوروز، این‏‌‏ دو با هیئت‏‌‏ و لباسهای‏‌‏ مخصوص‏‌‏ در حین‏‌‏ عبور از بازار و محله‏‌‏ها به‏‌‏ خواندن‏‌‏ شعر و وصف‏‌‏ بهار می‏‌‏پرداختند گاهی‏‌‏ این‏‌‏ كار همراه‏‌‏ با سازی‏‌‏ محلی‏‌‏ انجام‏‌‏ می‏‌‏گرفت‏‌‏. این‏‌‏ دو هنگام‏‌‏ عبور از بازار و محله‏‌‏ها مژده‏‌‏ نوروز می‏‌‏دادند و از آمدن‏‌‏ بهار شادی‏‌‏ می‏‌‏كردند و بازیهائی‏‌‏ در جهت‏‌‏ تشویق‏‌‏ مردم‏‌‏ به‏‌‏ آمدن‏‌‏ عید اجرا می‏‌‏نمودند.

‏گاهی‏‌‏ نیز یكی‏‌‏ از آنها لباس‏‌‏ سفید به‏‌‏ تن‏‌‏ می‏‌‏كرده‏‌‏ و دیگری‏‌‏ جامه‏‌‏ای‏‌‏ سبز رنگ‏‌‏، و رو در روی‏‌‏ هم‏‌‏ رجز خوانی‏‌‏ می‏‌‏كردند. رنگ‏‌‏ لباس‏‌‏ این‏‌‏ دو تمثیل‏‌‏ هایی‏‌‏ از زمستان‏‌‏ و بهار بود. آنكه‏‌‏ جامه‏‌‏ سفید به‏‌‏ تن‏‌‏ داشته‏‌‏، یعنی‏‌‏ زمستان‏‌‏، شرح‏‌‏ سختی‏‌‏ها و اتفاقاتی‏‌‏ كه‏‌‏ به‏‌‏ همراه‏‌‏ زمستان‏‌‏ و سرما بر او گذشته‏‌‏ بازگو می‏‌‏كرده‏‌‏ و دیگری‏‌‏ با جامه‏‌‏ سبز رنگ‏‌‏ از طراوات‏‌‏ و تازگی‏‌‏ و آنچه‏‌‏ به‏‌‏ ارمغان‏‌‏ خواهد آورد داد سخن‏‌‏ می‏‌‏داده‏‌‏. آنگاه‏‌‏ پس‏‌‏ از كشمكش‏‌‏ تن‏‌‏ به‏‌‏ تن‏‌‏، بهار زمستان‏‌‏ را مغلوب‏‌‏ می‏‌‏كرد و پیروز بر جای‏‌‏ می‏‌‏ماند.

‏از بازیهای‏‌‏ دیگری‏‌‏ كه‏‌‏ به‏‌‏ این‏‌‏ دو برادر اشاره‏‌‏ شده‏‌‏، مراسمی‏‌‏ بنام‏‌‏ عمركشان‏‌‏ است‏‌‏ كه‏‌‏ هر سال‏‌‏ در دهم‏‌‏ ربیع‏‌‏ الاول‏‌‏ یعنی‏‌‏ روز فوت‏‌‏ عمر خلیفه‏‌‏ دوم‏‌‏ برگزار می‏‌‏كرده‏‌‏اند این‏‌‏ قبیل‏‌‏ مراسم‏‌‏ غالباً در محلات‏‌‏ شیعه‏‌‏ نشین‏‌‏ كرمانشاه‏‌‏ برگزار می‏‌‏شده‏‌‏ و محتوای‏‌‏ آنها اسطوره‏‌‏ غضب‏‌‏ بوده‏‌‏ كه‏‌‏ بازمانده‏‌‏ از مراسم‏‌‏ مغ‏‌‏ كشی‏‌‏ (مگا فونیا) در ایران‏‌‏ باستان‏‌‏ است‏‌‏.

‏بازی‏‌‏ دیگری‏‌‏ كه‏‌‏ سالخوردگان‏‌‏ به‏‌‏ خاطر دارند، بازی‏‌‏ ای‏‌‏ است‏‌‏ شبیه‏‌‏ میر نوروزی ( توضیح كامل در پایان مقاله) و حاكم‏‌‏ یك‏‌‏ شبه‏‌‏ و آن‏‌‏ به‏‌‏ این‏‌‏ صورت‏‌‏ بوده‏‌‏ كه‏‌‏ در جلو (حسینیه‏‌‏ معاون‏‌‏ الملك‏‌‏) - واقع‏‌‏ در بخش‏‌‏ دوم‏‌‏ كرمانشاه‏‌‏ جنب‏‌‏ رودخانه‏‌‏ آبشوران‏‌‏ - كه‏‌‏ محوطه‏‌‏ای‏‌‏ وسیع‏‌‏ داشت‏‌‏، تخت‏‌‏ و صندلی‏‌‏ می‏‌‏گذاشتند و یك‏‌‏ رهگذر را كه‏‌‏ عموماً یك‏‌‏ كرد روستایی‏‌‏ بود بدون‏‌‏ آمادگی‏‌‏ قبلی‏‌‏ برای‏‌‏ احراز مقام‏‌‏ حكومت‏‌‏ انتخاب‏‌‏ می‏‌‏نمودند سپس‏‌‏، لباسهای‏‌‏ مندرس‏‌‏ و تكه‏‌‏های‏‌‏ استخوان‏‌‏ به‏‌‏ همراه‏‌‏ خرمهره‏‌‏ هایی‏‌‏ به‏‌‏ او می‏‌‏آویختند و او را به‏‌‏ عنوان‏‌‏ حاكم‏‌‏ موقت‏‌‏ بر صندلی‏‌‏ و بارگاهی‏‌‏ قرار می‏‌‏دادند او به‏‌‏ جای‏‌‏ پادشاه‏‌‏ یا حاكم‏‌‏ واقعی‏‌‏ حكمهایی‏‌‏ مسخره‏‌‏ صادر می‏‌‏كرد، این‏‌‏ فرمانها اگر چه‏‌‏ غیر منطقی‏‌‏ بودند اما برای‏‌‏ تماشاگران‏‌‏ خالی‏‌‏ از تفریح‏‌‏ نبود. نكته‏‌‏ قابل‏‌‏ توجه‏‌‏ در این‏‌‏ نوع‏‌‏ بازیها اشاره‏‌‏ به‏‌‏ ظلم‏‌‏ و جور حكام‏‌‏ و عدالت‏‌‏ خواهی‏‌‏ مردم‏‌‏ و اینكه‏‌‏ حكومتها دارای‏‌‏ قدرت‏‌‏ لایزال‏‌‏ و ابدی‏‌‏ نیستند بود.

‏ویلیام‏‌‏ ایگلتون‏‌‏ جونیر در كتاب‏‌‏ خود (جمهوری‏‌‏ 1946 كردستان‏‌‏) چاپ‏‌‏ 1963 آكسفورد به‏‌‏ قدیمیترین‏‌‏ نمایش‏‌‏ صحنه‏‌‏ای‏‌‏ به‏‌‏ شیوه‏‌‏ مدرن‏‌‏ در كردستان‏‌‏ ایران‏‌‏، اشارات‏‌‏ جالبی‏‌‏ دارد. این‏‌‏ نمایشنامه‏‌‏ اپرایی‏‌‏ بود كه‏‌‏ در ماه‏‌‏ مارس‏‌‏ 1945 و قبل‏‌‏ از حوادث‏‌‏ جمهوری‏‌‏ مهاباد به‏‌‏ وسیله‏‌‏ جوانانان‏‌‏ هنرمند كرد در مهاباد بر صحنه‏‌‏ آمد و از لحاظ‏‌‏ تاثیر گذاری‏‌‏ بی‏‌‏ مانند بود. نمایش‏‌‏، دایكی‏‌‏ نیشتمان‏‌‏ (مام‏‌‏ میهن‏‌‏) نام‏‌‏ داشت‏‌‏ كه‏‌‏ به‏‌‏ زبان‏‌‏ كردی‏‌‏ بود و یك‏‌‏ پیام‏‌‏ ناسیونالیستی‏‌‏ را تبلیغ‏‌‏ می‏‌‏كرد. مام‏‌‏ میهن‏‌‏ در خطر و دستهایش‏‌‏ در زنجیر بود.

تصاویری از چند صفحه نخست فایل :

توجه فرمایید بدلیل تهیه ی تصویر با نرم افزار های خارجی متن نمایش داده شده در تصاویر ممکن است دارای اشکالاتی در نمایش برخی حروف باشد که در فایل اصلی بدون مشکل است