نام فایل : پروژه روستای عبدل آباد قزوین

فرمت : .doc

تعداد صفحه/اسلاید : 12

حجم : 9 مگابایت

دانشگاه آزاد اسلا می واحد بافق
پروژه روستا
روستای عبدل آباد قزوین
منابع:
1-سازمان مدیریت و برنامه ریزی استان قزوین، فرهنگ آبادیهای استان قزوین، سال 85
2-سازمان مدیریت و برنامه ریزی استان قزوین، آمارنامه استان قزوین، سال 85
3-اداره کل هواشناسی استان قزوین، سالنامه هواشناسی ایستگاه سینوپتیک قزوین
4-سازمان جهاد کشاورزی استان قزوین، مدیریت طرح و برنامه، آمارنامه 85
5-فریبا واحدی، شیما رجبی زاده، پرسشنامه خانوار و مسکن، آذر 85
6-خانه بهداشت روستای عبدل آباد، آمارنامه سال 85
7-گروه مولفان جغرافیایی استان قزوین، جغرافیای استان قزوین، سال 85
8-استانداری قزوین، واحد تقسیمات کشوری، شناسنامه آبادیهای کشور
1
مقدمه:
پروژه حاضر جهت درس روستا تهیه گردیده و شامل بررسیهای محیطهای تاریخی – سیاسی، طبیعی – جغرافیایی، انسانی و کالبدی روستای عبدل آباد می باشد که در تهیه آن از منابع کتابخانه ای و اطلاعات میدانی استفاده گردیده است. این پروژه که هدف آن برداشت و ثبت اطلاعات روستا می باشد.
بافت معماری روستای عبدل آباد
بافت معماری روستای عبدل آباد به طور غالب فشرده مجتمع می باشد که از عوامل شکل گیری آن می توان به ملاحظات جغرافیایی، اقلیمی و دسترسی ها نام برد.
دسترسی اصلی روستا در شمال و از طریق جاده ای فرعی که به جاده قزوین – رزجرد متصل است تامین می شود، چند راهی که روستا را از جنوب به باغها متصل می کنند در نهایت به شفیع آباد – باراجین و نجف آباد ختم می گردند.
روستا حدوداً دارای 220 ساختمان می باشد که از این بین 199 بنا، مسکونی است که 220 خانوار را در خود جای داده است. نمودارهای مربوط به تعداد خانوار ساکن در یک ساختمان، مالکیت، طبقات و ... در صفحات بعد آورده شده است.
متوسط مساحت ساختمانها بین 200-100 متر مربع می باشد و هر بنا بین 2 تا 5 اتاق دارد. بناهایی که متعلق به افراد متمول تر است تفکیک فضایی بیشتری برخوردار است.
مصالحی که در گذشته برای ساخت بناهای روستا به کار می رفته خشت و چوب بوده، اما امروزه، از آجر استفاده می کنند و مصالح متداول از طریق تکنیکهای قدیمی (دیوار باربر) و جدید (تیر و ستون فلزی و بتنی) به کار گرفته یم شود.
در این فصل نقشه های کاربری، قدمت، مصالح، کیفیت و راهها به همراه چند کروکی از بناهای دوره های مختلف آورده شده است.
اقتصاد روستا
اکثریت فعالیتهای اقتصادی روستا شامل کشاورزی و گندم کاری و هندوانه کاری و کارگری در بخش صنعت در قزوین می باشد. در بخش خدمات هم می توان رانندگی و فروشندگی (غالباً مواد غذایی) را نام برد. نگهداری دام و صنایع خانگی شامل تولید لبنیات و ترشی و مربا برای رفع نیاز شخصی از دیگر فعالیتهای روستاییان است. بخش ساختمانی هم فعالیتی است که بیشتر در مواقع بیکاری انجام می شود و بجز تعداد اندکی بقیه به صورت جانبی به آن می پردازند. به شکلی که هر کس به کمک دوستان و آشنایان به ساخت و ساز اقدام می کند. کشاورزی روستا به دلیل واقع شدن در زمینها در کوهپایه و همچنین یکپارچه نبودن اراضی بیشتر به صورت سنتی انجام می گیرد و فقط در بعضی مزارع، آن هم در بخش هایی از مراحل کاشت، داشت و برداشت از ماشین آلات استفاده می شود. بزرگترین مشکل کشاورزی روستا، کمبود آب است به طوریکه با خشک شدن قناتها و چشمه های منطقه، باغهای پر رونق انگور و بادام و همچنین زمینهای کاشت گندم و جو، دیگر رمقی ندارند. چاه عمیقی هم که برای رفع مشکل آب زده شده آبدهی چندانی ندارد و حداکثر تکافوی آب شرب روستا را می کند. از نظر دامداری گاو و گوسفند دارند. حدوداً %50 دامدار هستند.
1
-1-کلیات محیط تاریخی – سیاسی استان قزوین
تاریخی:
منطقه قزوین با سابقه سکونت نزدیک به هشت هزار سال در طول تاریخ به دلیل دارا بودن مشرایط مختلف اقلیمی، طبیعی، سیاسی مهد شکل گیری تمدنهای گوناگون بوده است و پیشنینه تاریخی حدود 50 سال تا 80 سال می باشد. تپه باستانی سگزآباد و چندین تپه باستانی دیگر که مورد کاوشهای باستان شناسی قرار گرفته اند خود موید این نکته اند. روند شکل گیری این تمدنها دارای فراز و نشیبهای زیادی بودن تا زمانی که حدود 2000 سال پیش منجر به بنا نهادن شهر قزوین شد و از آن پس به طور مداوم این تمدن ادامه داشته استو اوج درخشش منطقه قزوین در تاریخ، زمانی بود که شهر قزوین توسط شاه طهماسب صفوی به مدت 50 سال به عنوان پایتخت ایران به تولید هنر و فرهنگ پرداخت. پس از آن نیز قزوین با تحولات تاریخ همراه شد، تا به امروز که فقط نشانی از فرهنگ و هنر گذشته را در هاله ای از آلودگیهای صنعتیش می بینید.
سیاسی:
شهرستان قزوین که پس از جدایی از استان زنجان و پیوستن به استان تهران مدت کمی تابعیت این استان را داشت در سال 75 با تصویب مجلس شورای اسلامی به استان بیست و هفتم کشور تبدیل شد. در سال 76 با جدا شدن شهرستان تاکستان از زنجان و الحاق آن به قزوین تعداد شهرستانهای استان به 3 رسید و در سال 80 با تصویب مجلس شورای اسلامی بخش آبیک هم به شهرستان ارتقا یافت. به این ترتیب چهار شهرستان: قزوین، تاکستان، بویین زهرا و آبیک تشکیل دهنده استان قزوین شدند. استان قزوین دارای 17 بخش و 17 نقطه شهری است.
2-1-کلیات محیط طبیعی استان قزوین
استان قزوین در حوزه مرکزی ایران بین 45/48 تا 50/50 طول شرقی و 27/35 تا 45/36 عرض شمالی قرار دارد. این استان از شمال به استان مازندران و گیلان و از غرب به استانهای زنجان و همدان و از جنوب به استان مرکزی و از شرق به استان تهران محدود می باشد. مساحت استان قزوین 15820 کیلومتر مربع می باشد که 96/0 درصد از مساحت کل کشور را شامل می شود. استان قزوین به لحاظ داشتن ارتفاعات متعدد و بارندگی های متوسط از نقاط معتدل کشور به شمار می رود. این استان در دامنه های جنوبی رشته کوه البرز واقع شده است و تمام قسمتهای شمالی و غربی و جنوبی آن کوهستانی میباشد.
محدوده مرکزی و شرق استان را دشت تشکیل می دهد که شیب آن از شمال غرب به جنوب شرق امتداد دارد و پائین ترین نقطه آن 1130 متر است و به دلیل همین شیب سطح آبهای زیرزمینی در جنوب شرقی بالا بوده که حدود 25 هزار هکتار از اراضی شورزار و باتلاقی می باشد.
1-2-محیط تاریخی – سیاسی روستای عبدل آباد
روستای عبدل آباد از توابع بخش مرکزی شهرستان قزوین و واقع دهستان اقبال شرقی می باشد حدود 17 کیلومتر تا قزوین و 10 کیلومتر تا مرکز دهستان (کورانه) فاصله دارد. ارتباط روستا با قزوین از طریق 4 کیلومتر جاده آسفالته روستایی و سپس جاده قزوین – رزجرد تامین می شود. شایان ذکر است که در گذشته برای رسیدن به قزوین از مسیرهای شفیع آباد – باراجین و مزرعه میان چال (جنوب روستا) – نجف آباد استفاده می شده است. از امکانات عمومی موجود در روستا می توان به برق، آب لوله کشی، دفتر مخابرات، مدرسه ابتدایی، مسجد، خانه بهداشت، حمام عمومی، تعاونی روستاییان و پایگاه بسیج اشاره شد. تا پیش از تقسیمات اراضی، روستا به شیوه اربابی و زیر نظر چند ارباب اداره میشد که پس از آن زمینها بین افراد روستا تقسیم شده است.
...