زندگی نامه سیاوش کسرایی - word (..docx) - عمران -

قسمتی از متن :

1

‏زندگی نامه سیاوش کسرایی

‏در 5 اسفند سال 1308 در هشت بهشت اصفهان به دنیا امد.

‏دوران زندگي:

‏سرودن شعر را از جوانی آغاز کرد. وی از شاگردان نیما بود که به او وفادار ماند.ضمن آنکه سالیان دراز در حزب توده فعال بود و در کنار شعر به مسایل سیاسی نیز می پرداخت. به همین دلیل گروهی او را شاعری مردمی می‌نامیدند. بسیار زود به همراه خانواده اش به پایتخت آمد. او در دانشگاه تهران درس خواند و علاوه بر فعالیت‌های ادبی و سرودن شعر، عمری را به تکاپوهای سیاسی (حزب توده ایران)گذراند. خانه‌ی سیاوش کسرائی در سال‌های نخست انقلاب ‏۱۳۵۷‏ ایران، یکی از جاهایی بود که نورالدین کیانوری، دبیر اول حزب توده ایران به آن رفت‌وآمد می‌کرد. در سال ‏۱۳۵۸‏ خورشیدی، هیات دبیران کانون نویسندگان ایران که عبارت بودند از باقر پرهام، احمد شاملو، محسن یلفانی، غلامحسین ساعدی و اسماعیل خوئی تصمیم به اخراج سیاوش کسرائی، به‌آذین، هوشنگ ابتهاج ، فریدون تنکابنی و برومند گرفتند. این تصمیم نهایتا به تایید مجمع عمومی کانون نویسندگان ایران رسید و منجر به اخراج کل عناصر توده‌ای، به همراه این پنج تن، از کانون نویسندگان ایران شد. اما سرانجام به دليل مشكلات و مسائل سياسي تن به مهاجرتي ناخواسته داد و دوازده سال پايان عمرش را در غربت و تنهايي گذراند، اين سال‏ها براي او بسيار دشوار و طاقت‏فرسا بود، به طوري كه او در خاطراتش مدام نام ايران را تكرار مي‏كند و اينكه چقدر دلش مي‏خواهد كه بتواند به ايران باز گردد و در سرزمين مادري خويش باقي زندگي را سپري كند . کسرایی ابتدا در کابل و سپس در مسکو و پس از فروپاشی بلوک شرق به وین مهاجرت کرد. در طول اقامتش در افغانستان، در رادیو زحمت‌کشان که از شهر کابل پخش می‌شد، مشغول به فعالیت شد. ابوالفضل محققی از دوستان و همکاران سابق سیاوش کسرایی در رادیو زحمت‌کشان نقل می‌کند که در زمان تصدی وی به عنوان «مسئول بخش ادبی رادیو»، هیچ‌گاه شعری از احمد شاملو، مهدی اخوان ثالث یا فروغ فرخزاد خوانده و پخش نشد. سیاوش کسرایی از «نسل چهارم» و از آخرین نسل مهاجران ایرانی به اتحاد جماهیر شوروی بود. او از زندگی در شوروی رنج می‌کشید و تجربه درونی و رنج روحی خود را در سروده «دلم هوای آفتاب می‌کند» وصف کرده است. این شاعر در شعر خود هم از خود سخن میگوید هم از اجتماع. ‏در شعر او هم روح اجتماعی و حماسی جلوه گر است هم روح غنایی و تغزلی .در میان اشعار وی منظومه "آرش کمانگیر" ‏از لحاظ اجتماعی به سبک حماسه سرایی و شعر غزل برای درخت از لحاظ سبک و محتوا درخشش خاصی دارند .

2

‏تحصيلات و مدارك علمي:

‏دانش‌آموخته دانشکده حقوق و علوم سیاسی دانشگاه تهران

‏مسئوليت ها و مقام ها:

‏از اعضای کانون نویسندگان ایران

‏از فعالان سیاسی چپ‌گرای تاریخ معاصر ایران

‏فعالیت در حزب توده

‏از بنیان‌گذاران انجمن ادبی شمع سوخته

‏آثار :

‏اشعار:

‏۱۳۳۶ ‏آوا

‏۱۳۳۸ ‏آرش کمانگیر

‏۱۳۴۱ ‏خون سیاوش (به همراه آرش کمانگیر (

‏۱۳۵۵ ‏به سرخی آتش ، به طعم دود (با امضای شبان بزرگ امید(

‏۱۳۵۷ ‏از قرق تا خروسخوان

‏۱۳۵۸ ‏آمریکا! آمریکا!

‏۱۳۶۰ ‏چهل‌کلید

‏۱۳۶۲ ‏تراشه‌های تبر کابل با انتخاب و مقدمه عبدالله سپندگر

‏۱۳۶۳ ‏پیوند

‏۱۳۶۳ ‏هدیه برای خاک

‏۱۹۸۹ ‏م ستارگان سپیده دم

‏۱۳۷۴ ‏مهره سرخ

‏۱۳۷۸ ‏از خون سیاوش

‏۱۳۸۱ ‏هوای آفتاب

‏۱۳۸۱ ‏در هوای مرغ آمین

تصاویری از چند صفحه نخست فایل :

توجه فرمایید بدلیل تهیه ی تصویر با نرم افزار های خارجی متن نمایش داده شده در تصاویر ممکن است دارای اشکالاتی در نمایش برخی حروف باشد که در فایل اصلی بدون مشکل است