سیاه - word (..docx) - عمران -

قسمتی از متن :

‏سیاه‌چاله

‏سیاه‌چاله‏ ناحیه‌ای از ‏فضا-زمان ‏است که جرم در آن فشرده شده است. ‏وجود سیاه‌چاله‌ها در نظریه ‏نسبیت عام ‏آلبرت اینشتین ‏پیش بینی می‌شود. این نظریه پیش بینی می‌کند که یک جرم ‏به اندازه کافی فشرده‏ می‌تواند سبب ‏تغییر شکل ‏و خمیدگی فضا-زمان وتشکیل سیاهچاله شود. پیرامون سیاهچاله رویه‌ای ریاضی به نام ‏افق رویداد ‏تعریف می‌شود که هیچ چیزی پس از عبور از آن نمی‌تواند به بیرون برگردد و نقطه بدون بازگشت است. صفت «سیاه» در نام سیاه‌چاله به این دلیل است که همه نوری که به ‏افق رویداد ‏آن راه می‌یابد را به دام می‌اندازد که این دقیقاً مانند مفهوم ‏جسم سیاه ‏در ‏ترمودینامیک ‏می‌باشد.[‏۲] ‏مکانیک کوانتوم ‏پیش‌بینی می‌کند که آفاق رویداد مانند یک جسم سیاه با دمای متناهی از خود ‏تابش‌های گرمایی ‏گسیل می‌کنند. این دما با جرم سیاهچاله نسبت وارونه دارد و از این روی مشاهده این تابش برای ‏سیاهچاله‌های ستاره‌ای ‏و بزرگتر دشوار است.

‏اجسامی که به دلیل میدان گرانشی بسیار قوی اجازه گریز به نور نمی‌دهند برای اولین بار در ‏سده ‏۱۸ (‏میلادی) ‏توسط ‏جان میشل ‏و ‏پیر سیمون لاپلاس ‏مورد توجه قرار گرفتند. اولین راه حل نوین نسبیت عام که در واقع ویژگیهای یک سیاهچاله را توصیف می‌نمود در سال ‏۱۹۱۶‏ میلادی توسط ‏کارل شوارتزشیلد ‏کشف شد.[‏۳][‏۴] ‏هر چند که تعبیر آن به صورت ناحیه‌ای از فضا که هیچ چیز نمی‌تواند از آن بگریزد، تا چهار دهه بعد به خوبی درک نشد. برای دوره‌ای طولانی این چالش مورد کنجکاوی ‏ریاضیدانان ‏بود تا اینکه در میانه دهه ‏۱۹۶۰‏، پژوهش‌های نظری نشان داد که سیاهچاله‌ها به راستی یکی از پیش بینی‌های ژنریک ‏نسبیت عام ‏هستند. یافتن ‏ستارگان نوترونی ‏باعث شد تا وجوداجرام فشرده شده بر اثر ‏رمبش گرانشی ‏به عنوان یک واقعیت امکانپذیر فیزیکی مورد علاقه ‏دانشمندان ‏قرار گیرد.[‏۵] ‏اینگونه پنداشته می‌شود که ‏سیاهچاله‌های ستاره‌ای ‏در جریان فروپاشی ستاره‌های بزرگ در یک انفجار ‏ابرنواختری ‏درپایان چرخه زندگیشان بوجود می‌آیند. جرم یک سیاهچاله پس از شکل گیری می‌تواند با دریافت جرم از پیرامونش افزایش یابد. با جذب ‏ستارگان ‏پیرامون و بهم پیوستن سیاهچاله‌های گوناگون، ‏سیاهچاله‌های کلان جرم ‏با جرمی میلیونها برابر ‏خورشید ‏تشکیل می‌شوند.[‏۶]

‏یک سیاهچاله به دلیل اینکه نوری از آن خارج نمی‌گردد نادیدنی است، اما می‌تواند بودن خود را از راه کنش و واکنش با ‏ماده ‏از پیرامون خود نشان دهد. از راه بررسی برهمکنش میان ‏ستاره‌های دوتایی ‏با همدم نامرئیشان، ‏اخترشناسان ‏نامزدهای احتمالی بسیاری برای سیاهچاله بودن در این منظومه‌ها شناسایی کرده‌اند. این باور جمعی در میان دانشمندان رو به گسترش است که در مرکز بیشتر ‏کهکشان‌ها ‏یک ‏سیاه‌چاله کلان‌جرم ‏وجود دارد. برای نمونه، دستاوردهای ارزشمندی بازگوی این واقعیت است که در مرکز ‏کهکشان راه شیری ‏ما نیز یک سیاهچاله کلان جرم با جرمی بیش از چهار میلیون برابر ‏جرم خورشید ‏وجود دارد.

‏تاریخچه

‏نگاره‌ای تخیلی از ‏صفحه تجمع ‏پلاسمای داغ بر گِرد یک سیاهچاله (برگرفته از ناسا(

‏ابداع واژه «‏کرم‌چاله ‏و «سیاه‌چاله فضایی ‏به ‏جان ویلر ‏نسبت داده شده‌است. با این‌حال، این مفهوم از مدت‌ها قبل به صورت‌های متفاوتی مطرح بوده‌است.

‏مفهوم جسمی که آن قدر پرجرم است که حتی نور هم نمی‌تواند از آن بگریزد، نخستین باراز سوی ‏زمین‌شناسی ‏به نام ‏جان میشل ‏درسال ‏۱۷۸۳‏ در نامه‌ای که برای ‏هنری کاوندیش ‏از ‏انجمن سلطنتی ‏نوشته بود، مطرح شد. در آن زمان مفهوم ‏نظریه گرانش ‏نیوتن و مفهوم سرعت گریز شناخته شده بودند. طبق محاسبات میشل جسمی با ‏شعاع خورشید ‏و چگالی ‏۵۰۰‏ برابر در سطح خود سرعت گریزی بیش از سرعت نور خواهد داشت و بنابر این غیر قابل مشاهده خواهد بود. به بیان او:

‏اگر شعاع کره‌ای مشابه خورشید قرار باشد که با چگالی ‏۵۰۰‏ بار از آن بزرگ تر باشد، جسمی که از ارتفاع بینهایت به سمت آن سقوط می‌کند در سطح آن سرعتی بیش ازسرعت نور به دست می‌آورد، و اگر فرض کنیم نور با نیروی مشابهی به سمت ستاره کشیده شود، آنگاه همه نوری که از چنین جسمی ساطع می‌شود به ناچار به وسیله گرانش آن به سمت خود ستاره بازمی گردد.

دانلود,تحقیق,سیاه,دانلود

تصاویری از چند صفحه نخست فایل :

توجه فرمایید بدلیل تهیه ی تصویر با نرم افزار های خارجی متن نمایش داده شده در تصاویر ممکن است دارای اشکالاتی در نمایش برخی حروف باشد که در فایل اصلی بدون مشکل است