شما بازدید کنند محترم میتوانید با هزینه ی اندکی فایل (رژيم هاي سياسي) را تهیه فرمایید.

قسمتی از متن :

‏1

‏رژيم هاي سياسي

‏رژيم سياسي در معناي عام كلمه‏ ‏ نمودار بافت نهادهاي سياسي و شيوه ي اعمال قدرت و حاكميت سياسي است .قدرت سياسي وقتي در جامعه اي پا به عرصه ي وجود مي گذارد‏ ‏ بايد بتواند به گونه اي اعمال شود و بر حسب ساختار نظام‏ ‏ شخص يا اشخاصي معين يا‏ ‏ نهاد و سازمان و دستگاه مشخصي آن را در عالم عالم خارج تحقق بخشند وبا روش و هدف ويژه اي به مرحله ي اجرا در آورند .مفهوم نظام سياسي‏ ‏ از اين التزام زاييده مي شود. در يك جمله رژيم سياسي شيوه وطرز اعمال حاكميت است .

‏ 

‏             ‏ انواع رژيمهاي سياسي

‏ 

‏ارسطو رژيمهاي سياسي را به سه دسته تقسيم مي كند :

‏ 

‏الف)رژيمهايي كه در آن قدرت فرمانروايي در اختيار يك نفر است

‏ 

‏ب)رژيمهايي كه قدرت فرمانروايي در دست گروه معدودي است

‏ 

‏ج)رژيم هايي كه فرمانروايي توسط همه ي مردم صورت ميگيرد

‏ 

‏ارسطو در اين تقسيم بندي دو ضابطه ي كمي و كيفي را در مشخص كردن‏ ‏ كردن تمايزات رژيمهاي سياسي مورد نظر قرار داده است‏ ‏ وي اولا اين رژيمها را بر پايه ي تعداد زمامداران تقسيم نموده و دوما‏ ‏ در معيار كيفي اين نكته را مد نظر دارد كه آيا‏ ‏ قدرت به سود همگان به كار برده ميشود يا به سود زمامدار ؟

‏بنا بر اين اگر در جامعه اي ,‏ فرمانروا يك نفر باشد‏ ‏ رژيم سلطنتي (مونارشي ,‏ Monarchie‏ ) حاكم است . پادشاه با قدرت مطلق فرمان مي راند و و در حكم گذاري تابع‏ ‏ كس ديگري نيست . يعني قدرت را با كس ديگري تقسيم نمي نمايد .

‏ ‏رژيم هايي كه حكومت توسط همه ي مردم انجام ميشود ‏ ‏طبق نظر ارسطو ,‏ جمهوري ( Republique‏ ) است و ...

‏ما در ادامه ي مطلب با الهام از‏ ‏ اين طبقه بندي ارسطو انواع رژيمهاي سياسي ,‏ را مورد بحث و بررسي دقيق قرار ميدهيم

‏ 

‏منوكراسي ( Monocratie‏ ) يكتا سالاري

‏ 

‏در اين نوع رژيم ها قدرت در دست يك نفر متمركز است و اين صاحب قدرت آن را متعلق به خود مي داند .ما بين‏ ‏ ايجاد كننده‏ ‏ ,‏ ‏پايه گذار‏ ‏ دولت يا نظام سياسي و دارنده ي آن فاصله اي نيست .مفهوم قدرت آنچنان با مفهوم قدرت شخصي‏ ‏ يكي شده كه‏ ‏ جدا كردن آن به آساني مقدور نيست . شخص منوكرات (صاحب قدرت ) در راس‏ ‏ سلسله مراتب‏ ‏ سياسي قرار ميگيرد‏ ‏ و عالي ترين مقام ممكن را به خود اختصاص ميدهد .پس الزاما در نقش يكتا سالاري ,‏ قتدار گرايي نيز هست و از آنجا كه شخص يا نهاد و سازماني وجود ندارد تا بتواند دامنه ي گسترده ي اقتدار وي را محدود كند ,‏ بنابراين علكردهاي وي در چنين سيستمي‏ ‏ بر حسب مورد استبداد راي ,‏ خودكامگي ,‏ ‏مطلق گرايي و امثال اينهاست !

‏ 

‏2

‏منوكرات براي استحكام بخشيدن به قدرت خود‏ ‏ معمولا از راههاي گوناگوني عمل ميكند . اولا بدست آوردن قدرت را‏ ‏ به مشيت يا قضا و قدر‏ ‏ و اراده اي فوق اراده هاي انساني يا نبوغ و استعداد خارق العاده ي خود منسوب ميكند و در اين رهگذر ميكوشد تا‏ ‏ براي حقانيت و مشروعيت قدرت خود محملي‏ ‏ تدارك نمايد .

‏دوما با نهادينه كردن قدرت شخصي يا موروثي كردن قدرت ,‏ پايه هاي تداوم اقتدار خويش را‏ ‏ فراهم ميكند . اقدام به نام تاريخ ,‏ ‏منافع ملي ,‏ انجام ماموريت ماورا طبيعي‏ ‏ همه و همه در جهت تحكيم‏ ‏ قدرت شخصي‏ ‏ و تثبيت لزوم آن‏ ‏ به وسيله ي شخص زمامدار است .

‏ 

‏از ديدگاه فكري و تاريخي ,‏ صورتهاي منوكراسي گوناگون و مختلف بوده و هستند .در نخستين تقسيم بندي مي توان منوكراسيهاي كهن (كلاسيك ) را از منو كراسيهاي جديد‏ ‏ تميز داد .منو كراسيهاي كهن قبل از تجربه هاي دمكراتيك وجود داشته اند ,‏ ‏در حالي كه منوكراسيهاي جديد در‏ ‏ واكنشي عليه دمكراسي ها و مردم سالاري هاي به وجود آمده اند كه به عنوان مثال در آلمان و ايتاليا‏ ‏ رژيم هاي منوكراتيك نازي و فاشيست ‏ ‏را مي توان مثال زد.

‏ 

‏منوكراسيهاي كلاسيك

‏ 

‏يكتا سالاري از نوع تاريخي آن را ميتوان به سه دسته تقسيم كرد

‏ 

‏ ‏الف) پادشاهي مطلق

‏ 

‏ ‏ ب) خودكامگي

‏ 

‏ ‏ج) نظام هاي ديكتاتوري

‏ 

‏ 

‏    ‏ ‏ ‏پادشاهي مطلق

‏ 

‏  ‏در رژيم پادشاهي مطلق ,‏ ‏ ‏كليه ي اختيارات ممكن نظير‏ ‏ قانونگذاري ,‏ اجرايي و قضايي‏ ‏ به يك تن يعني پادشاه مطلق تعلق دارد . موروثي بودن قدرت‏ ‏ از پايه هاي اساسي اينگونه رژيم هاست . حقانيت نظام در شخص پادشاه و‏ ‏ سلسله ي وي متجلي است‏ ‏ و خارج شدن قدرت از خاندان شاهي‏ ‏ خلاف اصل جلوه ميكند . قوانين ويژه اي‏ ‏ در مورد‏ ‏ فرمانروايي پادشاه مطلق,‏ ‏

‏به آن‏ ‏ صورت عادي و طبيعي مي دهد كه در طول تاريخ ميتوان نمونه هاي بسياري از اين منوكراسي را در جوامع گوناگون يافت

‏ 

‏ 

‏ ‏ خودكامگي

‏ 

‏در رژيم هاي خود كامه به خلاف پادشاهي مطلق فرمانروا ‏ ‏داراي‏  ‏ خود سري و تصميمات يك جانبه و خارج از موازين و نهاد هاي‏ ‏ موجود جامعه است . خودكامه كسي است كه قدرت را به زور قصب ميكند و‏ ‏ و در مورد حفظ يا انتقال آن قاعده و قانوني نمي شناسد .در اصطلاحات جديد واژه ي((‏ ‏ استبداد‏ ‏ )) را ‏ ‏بيشتربجاي خودكامه به كار مي برند . اساسا خود كامگي در ذات خود فاسد و موجب خراب شدن نهاد هاي منظم و‏ ‏ و از ميان رفتن‏ ‏ ابتكار خود جوش جامعه است و سرانجام موجب از ميان رفتن

تصاویری از چند صفحه نخست فایل :

توجه فرمایید بدلیل تهیه ی تصویر با نرم افزار های خارجی متن نمایش داده شده در تصاویر ممکن است دارای اشکالاتی در نمایش برخی حروف باشد که در فایل اصلی بدون مشکل است