عقد - word (..doc) - عمران -

قسمتی از متن :

‏4

‏1-1 عقد

‏1-1-1 عقد در لغت

‏عقد در لغت به معناي بستن دو چيز است به يكديگر به نوعي كه جدا شدن يكي از ديگري سخت و دشوار باشد . مثل گره زدن ريسمان و نخ به ريسمان و نخ ديگري كه از هم منفك نگردند و با يكديگر تلازم و پيوستگي پيدا كنند . از اينرو علماي علم لغت در تعريف لغوي عقد را مقابل حلّ به معناي گشودن بكار برده اند .

‏در لسان العرب تحت مادة ‏«‏عقد‏»‏ آمده است : الَعقد‏ُ نقيضُ الح‏لِّ

‏و حل و عقده يعني گشودن و بستن كنايه از انجام دادن امور است و همچنين عقد به معناي بستن ريسمان و بيع و عهد است .

‏در تاج ‏ال‏ع‏روس من جواهر القاموس‏ تحت ماده ‏«‏عقد‏»‏ آمده : عقدُ الحَبلِ و البيعِ و العَهدِ ي‏عقِد ‏عقداً فأنعقدُ . (شدّه‏)

‏عقد در لغت به معني بستن و گره زدن آمده و جمع آن كلمه ‏«‏عقود‏»‏ است .‏شهيدي ، مهدي ، تشكيل قراردادها و تعهدات ، ص 36

‏

‏1-1-2 عقد در شرع و اصطلاح حقوقي آن

‏عبارت است از قول متعاقدين يا قول از طرف يكي از متعاقدين و فعل از ديگري با ارتباط معتبر از حيث شرع .‏نجفي ، محمد حسن ، جواهر الكلام ، ج 22 ، ص 3

‏

‏تعريف جامع :

‏عقد عبارت است از همكاري متقابل اراده دو يا چند شخص در ايجاد ماهيت حقوقي .اثر اين ماهيت حقوقي ممكن است انتقال مالي از يك طرف به طرف ديگر در برابر عوض مانند انتقال بيع از بايع ب‏ـــــــ‏ه

‏خريدار در برابر ثمن معلوم در عقد بيع يا بلاعوض مانند انتقال رايگان مالي از مصالح ‏به متصالح در عقد صلح بلاعوض باشد و يا اثر آن پيدايش تعهدي در ذمه هر يك از طرفها در برابر طرف ديگر ، مانند تعهد اجير به انجام عملي در برابر مستأجر و تعهد مستأجر به پرداخت اجرت و يا تغيير تعهد مانند تغيير موضوع متعهد در تبديل تعهد و يا زوال تعهد ، مانند از بين رفتن تعهد هر يك از دو طرف عقد ، در برابر زوال تعهد طرف ديگر ، به وسيله قرارداد باشد .‏تشكيل قراردادها تعهدات ، ص 39

‏ماده 183 قانون مدني

‏

‏4

‏عقد در اصطلاح حقوقي عبارت است از اينكه يك يا چند نفر در مقابل يك يا چند نفر ديگر متعهد به امري باشند و مورد قبول آنها باشد .‏امامي ، سيد حسن ، حقوق مدني ، ج 1 ، ص 158

‏ و وجه تناسب معني اصطلاحي و معني لغوي آنست كه در اثر انعقاد بين دو نفر ، رابطه حقوقي ايجاد شود و آن دو را به يكديگر مرتبط سازد .

‏1-2 تعريف اجاره

‏1‏-‏2‏-1 اجاره در لغت

‏در اينكه ‏«‏اجاره‏»‏ از نظر لغوي چه صيغه ايست چند قول مي باشد .

‏اينكه اسم است براي اجرت يعني فرد و كرايه‏

‏ابن حاجب در كتاب ‏«‏شافيه‏»‏ گفته است كه‏ : ‏«‏ مصدر ‏«‏آجر‏»‏ بر وزن فاعل در باب مفاعله مي باشد همانطور كه مصدر ديگر آن باب ‏«‏مؤاجره‏»‏ مي باشد . و براي اثبات قولش سه دليل ذكر نموده است‏ ‏»‏ .[ رجوع شود به ‏«‏شرح نظام‏»‏ ص 134 ]

‏مص‏در باب افعال ( آج‏ر ‏–‏ يوجر ‏–‏ اجار‏ة‏ ) است چنانكه مصدر ديگر از آن باب ‏«‏ايجار‏»‏ مي باشد . و در توضيح اين قول ، بعضي گفته اند كه اجاره در اصل ‏«‏اءجار‏»‏ بوده كه همزه قلب به ياء شده بخاطر كسره ماقبلش و گفته مي شود ‏«‏ايجار‏»‏ همچنين مي توان همزه را حذف كرد و بجاي آن در آخرش تاء آورد يعني بگوئيم ‏«‏اجار‏ة‏»‏ .

‏اسم مصدر است بمعناي ايجار .

‏بهترين قول ، در آن قولي است كه مرحوم نجم الائمه رضي استر آبادي در شرح ‏«‏شرح شافيه‏»‏ ، آن را اختيار كرده است ، و آن اينكه مص‏ــ‏در از باب مجرد است ( يعني أجر‏ يأجر إجار‏ة‏ به معني اجي‏ــ‏ر

‏شدن ) ، ولي غالباً به معناي مصدر از باب مزيد فيه ( باب إفعال ) يعني ايجار استعمال مي شود .

‏و در توضيح بيشتر اين قول مي فرمايد :‏

‏وزن ( مفاعله ) مصدر از باب مجرد ، ‏در کلام عرب ز‏ي‏اد آمده مثل ‏«‏وقاية‏»‏ مصدر وقي يقي و ‏«‏كفاية‏»‏ مصدر كفي يكفي . و نيز استعمال مصدر مجرد در معناي مصدر مزيد فيه زياد آمده مثل نبات كه به معناي ‏«‏انبات‏»‏ استعمال شده در آيه ‏«‏وانبتها نباتاً حسناً‏»‏ و مثل نكاح به معناي انكاح و امثالهم .

‏بعضي ديگر آن را مصدر قياسي دانسته اند و معني آن را ثواب و جزاي حسن بيان داشته اند‏جواهر الكلام ، ص 204

‏

تصاویری از چند صفحه نخست فایل :

توجه فرمایید بدلیل تهیه ی تصویر با نرم افزار های خارجی متن نمایش داده شده در تصاویر ممکن است دارای اشکالاتی در نمایش برخی حروف باشد که در فایل اصلی بدون مشکل است