با هزینه ای اندکی شما میتونید فایل (اصول تعلیم و تربیت) را تهیه کنید.

قسمتی از متن :

‏اصول تعلیم و تربیت

‏مقدمه:

‏تربیت شامل ایجاد یا فعلیت بخشیدن هر نوع کمالی در انسان می شود که مطلوبیت و ارزش داشته باشد.این کمال گاهی جنبه شناختی دارد که به دانش،شناخت و آگاهی انسان مربوط می شود گاهی نیز جنبه کنشی یا حرکتی دارد که به رفتارها و اعمال عینی انسان که اغلب دارای مظاهر جسمانی هستند مربوط می شود و بالاخره گاهی جنبه گرایشی یا عاطفی دارد که با نگرش،اعتقاد،ایمان و علایق،احساسات انسان مرتبط است.

‏تربیت چیست؟

‏تربیت در جریان زندگی انسان نقش مهم و اساسی دارد.ارائه یک تعریف جامع و مانع از تربیت قدری مشکل به نظر میرسد.به همین دلیل اغلب کسانی که در این راه تلاش کرده یا می کنند،بالاخره یا به تعریف تجویزی یا قیدی از تربیت روی می آورند و یا مانند فلاسفه پیرو مکتب تحلیل زبان به جای تعریف معین از تربیت به تحلیل و تبیین مفهوم آن با توجه به مصادیق می پردازند.

‏اهمیت و ضرورت بحث

‏برای دست یابی به اهداف گوناگون در تعلیم و تربیت اسلامی، چه باید کرد؟ روشن است که اهداف یاد شده، طیف وسیعی را تشکیل می دهند و نشان نمی دهند که در هر شرایط خاص، کدام اهداف را باید ترجیح دهیم، از کجا آغاز کنیم و چگونه به آن اهداف دست یابیم (1). در واقع گرچه مباحث پیشین برای پی ریزی نظامی از تعلیم و تربیت اسلامی لازم اند، اما به تنهایی کافی نیستند. حتی با دانستن ساحت ها، مراحل، عوامل و موانع و نیز روش های قابل استفاده در تعلیم و تربیت اسلامی، نمی توان پاسخ پرسش فوق را یافت. ما علاوه بر دانستن همه ی عناصر و مؤلفه های دیگر، نیازمند راهنمای عمل نیز هستیم؛ یعنی این که بدانیم برای رسیدن به اهداف چگونه باید عمل کنیم. اصول تعلیم و تربیت که در واقع نقش راهنمای عمل را ایفا می کنند، این نیاز را برآورده می کنند.

‏تعریف اصول

« ‏اصل» در لغت، به معنای ریشه، پایه و اساس است و از این جهت می توان آن را در لغت با واژه ی « مبنا» متقارب یا مترادف دانست. همین نزدیک بودن معانی لغوی موجب شده است که برخی اصول تعلیم و تربیت را همان مبانی آن بدانند یا در ذکر اصول تعلیم و تربیت، به مواردی اشاره کنند که دیگران آنها را از مبانی تعلیم و تربیت به شمار آورده اند. (2) البته به کار گرفتن اصطلاحات متفاوت در یک علم، امکان پذیر است و چنانچه برای تفکیک اصول از مبانی دلیل موجهی وجود نداشته باشد، می توان در تعلیم و تربیت نیز آنها را به یک معنا به کار برد.

‏اما با توجه به مصادیقی که معمولاً در ذیل عناوین مبانی و اصول تعلیم و تربیت بیان شده و نیز تعاریفی که برای مبنا و اصل بیان شده است، به نظر می رسد تفکیک اصول از مبانی نه تنها موجه، بلکه لازم است. (3) بر اساس این تفکیک، مبانی گزاره هایی خبری هستند که از علوم دیگر، مانند هستی شناسی، معرفت شناسی و انسان شناسی اخذ می شوند و در تعلیم و تربیت

‏از نتایج آنها استفاده می شود. اما اصول، گزاره هایی تجویزی هستند که از اهداف و مبانی به دست می آیند و راهنمای روش ها و فعالیت ها در تعلیم و تربیت هستند.

‏ما نیز بین مبانی و اصول تمایز قائلیم و اصول را گزاره هایی تجویزی می دانیم که از یک سو، با مبانی و از سوی دیگر، با فعالیت های تعلیم و تربیت، رابطه دارند.

‏اما درباره ی « اصل» به اصطلاح مذکور، چند پرسش وجود دارد: پرسش نخست، درباره ی کلی یا جزئی بودن خود این گزاره های تجویزی است؛ پرسش دوم، درباره ی رابطه اصول با مبانی و اهداف است؛ پرسش سوم، درباره ی رابطه ی اصول با سایر مؤلفه های تعلیم و تربیت؛ و پرسش چهارم درباره ی مخاطبان این گزاره های تجویزی است. اینک درباره ی چهار پرسش مزبور و پاسخ آنها سخن می گوییم تا بتوانیم به تعریف جامع تری از اصول تعلیم و تربیت اسلامی دست یابیم.

‏کلی بودن اصول

‏پرسش اول این است که آیا هر گزاره ی تجویزی که در حوزه ی تعلیم و تربیت مطرح شود، از اصول محسوب می شود یا این گزاره ها باید کلی باشند؟ برای مثال، آیا این گزاره که معلمی خطاب به شاگردش می گوید: « برای یادگیری بهتر، باید از روی درس اول، رونویسی کنی» یکی از اصول تعلیم و تربیت است؟ بر اساس موارد کاربرد اصل در تعلیم و تربیت، می توان دانست که چنین گزاره هایی را که مربوط به موارد عینی مشخص اند، از اصول تعلیم و تربیت محسوب نمی کنند. پس باید گفت اصول، گزاره های تجویزی کلی هستند، اما کلیت گزاره های تجویزی نیز مراتبی دارد. برای نمونه، می توان گزاره های زیر را در نظر گرفت.

‏«‏در موارد تزاحم در فرایند تعلیم و تربیت، باید اولویت ها با توجه به هدف نهایی تعلیم و تربیت اسلامی لحاظ شوند». « در به کارگیری عوامل تعلیم و تربیت، باید اولویت را به عواملی داد که با هدف نهایی تعلیم و تربیت اسلامی تناسب بیشتری داشته باشند» و « در استفاده از معلمان و مربیان، اولویت را باید به افرادی داد که متعهد و پای بند به ضوابط شرع مقدس باشند». هر سه گزاره ی مذکور از نوع تجویزی و کلی هستند؛ اما گزاره اول، کلی تر از گزاره ی دوم، و گزاره ی دوم کلی تر از گزاره ی سوم است. به این ترتیب، می توان اصول را گزاره هایی تجویزی و کلی دانست که خود، از جهت درجه ی کلیت، قابلیت طبقه بندی دارند.

‏به این ترتیب، باید اصول تعلیم و تربیت را گزاره هایی تجویزی و کلی دانست که از آنها برای پاسخ به مسائل تعلیم و تربیت استفاده می شود. همچنین باید توجه داشت که برخی از این گزاره ها از جهت درجه ی کلیت، مانند هم و در عرض یکدیگرند و برخی از آنها از این جهت متفاوت اند و در طول یکدیگر قرار می گیرند.

‏رابطه ی اصول با مبانی و اهداف

‏پرسش دوم درباره ی اصول، به نحوه ی اخذ این اصول از مبانی و اهداف باز می گردد. بنابر این که اصول از نوع گزاره های تجویزی و حاوی مفاهیمی مانند « ‏باید» و « نباید» باشند، می توان پرسید چگونه ممکن است این گزاره ها را از گزاره هایی توصیفی و حاوی « هست» و « نیست»، که بیان کننده ی اهداف و مبانی اند، استنتاج کنیم.

تصاویری از چند صفحه نخست فایل :

توجه فرمایید بدلیل تهیه ی تصویر با نرم افزار های خارجی متن نمایش داده شده در تصاویر ممکن است دارای اشکالاتی در نمایش برخی حروف باشد که در فایل اصلی بدون مشکل است