نام فایل : تصاویری از عوارض طبیعی زمین 24 ص

فرمت : .doc

تعداد صفحه/اسلاید : 19

حجم : 56 مگابایت

تصاويري از عوارض طبيعي زمين
نگاهي به استان ايلام
 
ايلام
اين استان با 19086 کيلومتر مربع ، حدود 1.4 درصد مساحت کل کشور را تشکيل ميدهد.استان ايلام در غرب دامنه سلسله جبال زاگرس قرار گرفته است. استان ايلام از جنوب با خوزستان ، از شرق با لرستان ، از شمال با کرمانشاه و از سمت غرب با کشور عراق همجوار است. مهمترين شهرستانهاي اين استان ايلام ، ايوان ، دهلران ، مهران و شيروان است. مرکز اين استان شهر ايلام است که به علت زيبايي هاي طبيعي فراواني که دارد، عروس زاگرس نام گرفته است.
جغرافياي طبيعي و اقليم استان
ناهمواريهاي استان ايلام از رسوبات دوران اول تا چهارم زمين شناسي به يادگار مانده اند؛ ولي شکل گيري آنها عموماً به دوران دوم و سوم زمين شناسي مربوط است. اين کوهها چنان گسترده و فشرده اند که امکان شکل گيري دشتي آنها فراهم نشده است. شمال و شمال شرقي استان ايلام کوهستاني و نواحي مغرب و جنوب غربي آن را اراضي پست و کم ارتفاع تشکيل داده اند. مهمترين ارتفاعات استان کبير کوه و دينار کوه و مهمترين دشتهاي آن دشت عباس و دشت مهران ، دهلران است.
از نظر اقليمي استان به سه منطقه تقسيم ميشود که عبارتند از:
- مناطق مياني که داراي آب و هواي معتدل است .
- مناطق کوهستاني شمال و شمال شرقي که داراي آب و هواي سردسير با زمستاني طولاني است.
- مناطق جلگه اي غرب و جنوب غربي که داراي آب و هواي گرمسيري است .
تاريخچه استان ايلام
اين سرزمين، بنا به اسناد تاريخي فراوان، بخشي از کشور عيلام باستان بوده که در
حدود 3000 سال پيش از ميلاد به فرمان آشور باني پال منقرض شد. در کتيبه هاي بابي، عيلام را " آلامتو" يا "آلام"خوانده اند. که به قولي به معناي کوهستان يا "کشور طلوع خورشيد" است. مدتي پس از سقوط عيلام، حوزه فرمانروايي آنان به دو منطقه تحت نفوذ پارسها و مادها در غرب تقسيم شد. در دوره هخامنشي جزئي از امپراطوري هخامنشي بوده است. بعد از تسخير ايران به وسيله اعراب مسلمان، احتمال دارد که اين ناحيه جزئي از ايالت کوفه باشد. از اوايل قرن چهارم تا اوايل قرن ششم خاندان حسنويه کرد بر لرستان و ايلام حکومت مي کردند و از سال570 تا 1006 اتابکان لر بر لرستان و پشتکوه حکومت کرده اند. از سال 1309 شمسي در تقسيمات کشوري، ايلام جزو استان پنجم يعني کرمانشاه گرديد.
صنايع دستي فعال امروز ايلام عبارتند از: گليم بافت و گليم گل برجسته در ايلام، سرآبله، ايوان، دره شهر، قالي بافي و قاليچه گل ابريشم در سرآبله، ايوان، دره شهر. گفتني است ديگر صنايع دستي رايج در استان ايلام را دوج بافي، جيغ بافي، نمد مالي، خراطي، و ساخت زيورآلات تشکيل مي دهد.
گليم بافي:
گليم بافي يکي از اصيل ترين صنايع دستي ايران است که به مراتب بيش از قالي بافي قدمت دارد. از خصوصيات گليم آن است که از حيث وزن بسيار سبکتر از قالي بوده و به آساني قابل حمل و نقل است ضمن آن که داراي ظرافت و زيبايي خاصي است.
گليم بافي در تمام ايران به عهده زنان بوده و زنان عشايري ايلام نيز آن را به گونه اي زيبا انجام مي دهند، گليم گل برجسته را مي توان از گليم هاي خاص يا گليم هاي يک رو ولي غير "سوماک" دانست، چرا که در بافت آنها از روش و تکنيک هاي مختلف گليم ساده(پودگذاري)، بافت گليم سوماک(پودپيچي) و شيوه بافت قالي(گره کامل) استفاده مي شود و گليم گل برجسته ايلام داراي معروفيت خاص است. اين نوع گليم با استفاده از نقشه بافته شود.
موج بافي:
موج بافي از رشته هاي صنايع دستي رايج در ايلام است. موج بافي بيشتر در خانواده ها انجام مي شود. انواع موج، احرامي، رانکه و چوغه (نوعي شال کردي که از حدود22 متر آن يک دست لباس تهيه مي شود) است. دستگاه موج بافي چوبي بوده که گاه در روي زمين و گاه در داخل گودالي قرار مي گيرد. هر دستگاه نيازمند دونفر است. يک نفر بافنده و يک نفر ماسوره پيچ. موج(رختخواب پيچ)، احرامي، در اطراف پاوه(نوسود) بافته مي شود. شال کردي نيز در ايلام بافته مي شود که کردها از آن لباس تهيه مي کنند. اندازه موج به علت متغير بودن عرض دستگاهها متفاوت است ولي بيشتر آن را يک پارچه به طول 10 متر و عرض 50 تا 60 سانتيمتر مي بافند. پس از بافت آن را به چهار تخته تقسيم کرده و از پهنا به هم مي دوزند. در بعضي از کارگاهها که عرض دستگاه بيشتر و بين 65 تا 70 سانتيمتر است, موج از سه قطعه تشکيل شده است.
نمدمالي:
نمد کف پوشي است که از پشم حلاجي شده پهنه مي شود و اگر در توليد آن دقّت و مهارت به کار رود داراي مزاياي گوناگوني است. چون افزون برزيبايي رطوبت کمي را جذب مي کند, حمل و نقل آن آسان است و بالاخره نسبت به هزينه اش بادوام است. نمد مورد مصرف ايلات و روستائيان است.
چادرنشينان معمولاً براي نمد پشم, چين اول گوسفند را مورد مصرف قرار مي دهند که مرغوبتر است. محصولات توليدي از نمد عبارتند از: جليقه چوپاني و فرش نمدي.
چپغ بافي:
چادرنشينان براي استراحت خود و داشتن سرپناه از چادري استفاده مي کنندکه سقف آن معمولاً از موي بز است و توسط خود عشاير بافته مي شود. ديواره آن را "چپغ" مي نامند و آن عبارت است از بافت حصيري به صورت ديواره که قريب 5/1 متر پهنا دارد و در روي آن نقش هاي متفاوتي به وسيله نخ هاي رنگارنگ پشمي ايجاد شده است.
خراطي:
در ايلام از چوب درخت "کيکم" براي خراطي استفاده مي کنند. توليدات آنها بيشتر چوب سيگار و قوطي سيگار است. چوب سيگارها به شکل ماهي و يا اشکال ديگر بوده و بسيار ظريف و هنرمندانه ساخته مي شود. چوب "کيکم" مصرفي را از جنگل مجاور شهر تهيه کرده و آن راتبديل به قطعات کوچکتر نموده واز آن, بدنه چوب سيگار را مي سازند, سپس آن را با سوهان به شکل موردنظر درمي آورند. پس از تراش و پرداخت کامل آن را با روغن چرب مي کنند و بعد از اين عمل چوب سيگار به رنگ نارنجي متمايل به سرخ درمي آيد که همراه با نقوش طبيعي چوب بسيار جالب مي شود. در شهرهاي مهران و ايوان نيز کار خراطي انجام مي شود.
ساخت زيورآلات:
کردها با توجه به اهميت نقره در گذشته و سنن قوي خويش داراي جواهراتي هستند که هر چند بي شباهت به جواهرات ترکمن نيست, اما داراي ريزه کاري هاي خاص خود است که با توجه ساکن شدن عشاير رونق ديرين خود را از دست داده است. جواهرات کردي در خانه ها ساخته شده و گاه نيز آنها را در مغازه هاي زرگري عرضه مي کنند.
قالي بافي
...